Edurne Elizondo
Lagun artean aritu dira, eta lagunari buruz. Mahai ingurua egin dute Julieta Itoiz eta Maite Mene musikariek eta Jose Mari Esparza idazleak, Fermin Balentziaren lanari buruz. Memoriaren Autobusak eta Iruñeko Peñen Federazioak aurtengo Txupin Etxepare saria eman diote kantautoreari, eta, aitzakia hori baliatuz, borrokarako musikaz aritu dira Itoiz, Mene eta Esparza, Katakrak liburu dendan. Balentziaren abestiez aritu dira, neurri handi batean; musikak kontzientzia astintzeko duen gaitasunaz ere bai; musikak sistemaren aurkako tresna gisa duen indarraz, finean. Entzuleen artetik egin die so Balentziak lagunei, lagun artean.
Julieta Itoizek eta Maite Menek “eredutzat” jo dute Balentziaren musika, eta, bertze gauza guztien gainetik, nabarmendu dute kantautorea “hagitz eskuzabala” dela, eta “herritarren aldeko jarrera” hartu duela beti. “Beti dago kantatzeko prest”, berretsi du Menek. Esparzak erdigunean jarri nahi izan du Balentziaren musikaren osagai nagusia maitasuna dela: “Ferminek maite du bere herria; maite du bere klasea, eta maite ditu bere hurbilekoak; eta hori guztia islatzen dute bere abestiek”.
Bidegabekerien soinu banda osatzen dute Fermin Balentziaren abestiek. Horren adibide dira langileen borroken edo 1936ko gerraren errepresioaren berri ematen duten kantak. Hainbat belaunaldirentzat benetako ikur bilakatu da, adibidez, Balentziak Maravillas Lambertori buruz idatzitako pieza. Frankistek hil zuten Larragan, aitarekin batera.
Memoria historikoaren parte dira Balentziaren abestiak. Maite Mene musikariak ere helburu horrekin ulertzen du bere lana: “Gertatzen diren injustiziak salatu behar ditugu”. Menek argi du borrokarako gaitasuna dutela abesti anitzek. Julieta Itoizek, berriz, musikariak jarri ditu erdigunean: “Kantak borrokarako tresna bilakatzen dira musikariak borrokalariak direlako”.
Liburua eta diskoa
Balentziaren borrokarako grinaz inolako zalantzarik ez du Jose Mari Esparzak. Mahai ingurua baliatu nahi izan du laguna proiektu berritan murgiltzeko. Txalapartako editore izan da urte luzez Esparza, eta ofizioaren arrastoa nabarmena da harengan, oraindik ere: “Liburu bat idatzi behar duzu”. Balentziaren hitzen atzeko istorioak eta historiak kontatzeko garaia dela argi du Esparzak.
Liburuarekin batera, noski, diskoa grabatzeko eskatu dio Esparzak musikariari. Eta proposamen horrekin bat egin dute, berehala, Maite Menek eta Julieta Itoizek. Are gehiago, disko horretan parte hartzeko prest direla nabarmendu dute. Balentziarekin “abesteko gogoz” direla erran dute bi kantariek.
Balentziak eskertu ditu lagunen hitzak; irribarre artean hartu ditu bota dizkioten loreak. Umiltasunez erantzun du, halere, eta maite duena egin duela argi utzi du. Etxetik datorkio musikarako zaletasuna, azaldu duenez. Koplak entzun, koplak kantatu eta koplak idatzi eta sortu ditu Balentziak. Eta ez du aski, oraindik ere. “Musikaren bidez egin dut borroka, eta musikarekin gozatu dut, izugarri; nire bizitzaren parte da. Kantatzen dut, barruak hori eskatzen didalako”, erran du.
Kontent da Txupin Etxapare sariarekin. Kontent, lagun arteko mahai inguruan. Kontent, batez ere, musika duelako. Musika, borrokatzen jarraitzeko.
Edurne Elizondo
Amaitu da lauko gobernuaren denbora, oraingoz: Navarra Suma koalizioak irabazi ditu foru hauteskundeak, azken orduko gainsariarekin: 19 eserleku eman zizkioten igandeko emaitzek, baina herenegun atzerriko eta gorabeheraren bat izan zen mahaietako botoak zenbatuta, hogei lortu ditu, EH Bilduren kaltean. PSN izan da bigarren indarra, 11 eserlekurekin. Geroa Baik bederatzi lortu ditu, EH Bilduk zazpi azkenean, Ahal Dugu-k bi, eta bakarra Ezkerrak, justuan.
Gobernua osatzeko giltza, beraz, Maria Txibite sozialistaren esku dago. Asteotako negoziazioek argituko dute PSNko burua gobernua osatzeko gai izanen ote den, Navarra Sumaren gobernu bat ahalbidetuko duen, edota berriro bozetara joan beharko den.
Igandeko emaitzak jakin bezain pronto, gobernua zuzentzeko asmoa agertu zuten Javier Esparza buru duen Navarra Sumako agintariek, hiriburuko hotel batean egindako agerraldian. Sarasate pasealekuko sozialisten egoitzan ere, “presidentetzat” jo zuten Maria Txibite. “Ez diogu botorik emango Esparzari, eta ez dugu akordiorik egingo EH Bildurekin”, zehaztu zuen PSNko buruak; Txibite “gobernu aurrerakoi” baten lidergoa hartzeko prest agertu zen.
Espainiako Gorteetarako hauteskundeak apirilean egin zituzten, baina sumatu da haien eragina, oraindik ere, maiatzeko herrialdeko bozetan. Eskuin muturreko alderdien mehatxuak eraginda, neurri handi batean, PSNk nabarmen egin zuen gora apirilean, eta bultzada horrek ekarri du foru hauteskundeetan bigarren indarra izatea. 2015eko hauteskundeetan bosgarrenak izan ziren sozialistak, 45.164 botorekin; apirilean 94.094 jaso zituzten; orain, berriz, 70.143 (atzerriko botoak aintzat hartu gabe).
Geroa Baik eta EH Bilduk ere gora egin dute boto kopuruan: Geroa Baik 53.497 boto jaso zituen 2015ean, eta igandean, berriz, 59.106; EH Bilduk 48.166 herritarren babesa izan zuen duela lau urte, eta 49.744 boto, berriz, igandean. “Aurreko legegintzaldian bestelako Nafarroa baten alde egindako lanak zilegitasuna eman digu”, erran du Bakartxo Ruizek, asteon.
Bertzelakoa izan da bi taldeok laukoan lagun izan duten Ahal Dugu-ren emaitza. Amildu egin da: 45.164 boto jaso zituen duela lau urteko hauteskundeetan, eta 16.124 igandekoetan. Alderdi horren barruko liskarrek min handia egin diote laukoari, eta hautesleek beren botoen bidez erakutsi dute haserrea. Zigor bilakatu dituzte botopaperak. Bost eserleku galdu ditu. Ezkerrak ere behera egin du: 2015ean, bi eserleku eta 12.482 boto jaso zituen; orain, berriz, eserleku bakarra, 10.226 botorekin.
Geroa Baik orain arteko parlamentari kopuruari eutsiko dio. Igandean, Uxue Barkosek onartu zuen PSNri dagokiola gobernua zuzentzeko ardura. Bi mezu jarri zituen mahaian, sozialistentzat: “Udaletako gehiengo aurrerakoiak ere kontuan har ditzatela, eta bila dezatela akordioa, anbiziozko posizioei uko eginda”.
Igande gaueko ajea pasatuta, asteon lanean hasi dira jada alderdi eta koalizioetako kideak. Abian jarri dute gobernua osatzeko aulki jokoa. PSNko zuzendaritzako kideek astelehenean egin zuten bilera. Egun berean, Navarra Sumako hautagai Javier Esparzak lehen telefono deia egin zion Maria Txibiteri, konstituzionalisten arteko elkarrizketa eskatzeko. Agintari sozialistak erantzun zion “gobernu aurrekoia” osatuko duela. Esparzak argi du, ordea, “PSNren posizioa bideraezina” dela: “Edo Navarra Sumarekin hitzartzen du, edo EH Bildurekin”. Ekainaren 19an eginen dute Parlamentua osatzeko saioa.
Gehiengo osotik hurbil
Iruñeko Udalean eskuz aldatuko da aginte makila heldu den legealdian. Parlamentuan bezala, Navarra Suma koalizioa nagusitu da hiriburuan ere, eta gehiengo osotik hurbil gelditu da lortu dituen hamahiru eserlekuekin. Dezente hobetu ditu Navarra Sumak UPNren duela lau urteko emaitzak. Bigarren gelditu da EH Bildu, zazpi zinegotzirekin, duela lau urte baino bi gehiago, alegia. Hirugarren indarra da PSN, bost zinegotzirekin, aurreko hauteskundeetan baino bi gehiago.
Geroa Baik emaitza kaskarra izan du, eta bi zinegotzirekin gelditu da, hiru galduta. Bereziki txarrak izan dira Aranzadiren eta Ezkerraren emaitzak, halere. Aranzadik, Ezkerrak eta Ahal Dugu-k larrutik ordaindu dute nor bere aldetik aurkeztea: botopaperen %4ra iritsi ezinik aritu dira Ahal Dugu eta Ezkerra, berdinketa teknikoan. %5 da udalean eserlekua lortzeko muga. Aranzadik hartu du kolperik handiena, botoen %0,8 bertzerik ez baitu lortu. Hiruren artean 8.000 boto dituzte, baina zinegotzirik ez.
Ekainaren 15ean osatuko dituzte udalak. Joseba Asironek egun horretan emanen dio aginte makila alkate berriari. Astelehenean hedabideen aurrean agertu zen. Etorkizunaz galdetu zioten kazetariek: “Bihotzetik mintzo naiz. Nire irteera ziurtzat jotzen duten editorial edo artikuluak gonbidapen onena dira jarrai dezadan. Batzuek presa dute ni joateko”.
Hauteskunde gaueko PSNko Maite Esporrinen hitzak ere aipatu zituen. “Agur, Asiron!”, oihukatu zuen sozialistak militanteen aurrean. “Ez zuen baloratu PSNri botoa eman ziotenek ez zutela pentsatzen udala eskuinari ematea”, erran zuen.
Iruñerrian, aldaketak eutsi die udal gehienei: lehen indarra izan da EH Bildu Atarrabian, Antsoainen, Berriozarren eta Uharten. Altsasun, berriz, Geroa Baik marka guztiak hautsi ditu, hamar zinegotzi lortuta. EH Bilduk lortu ditu gainerako hiru eserlekuak.
Edurne Elizondo
Martxan da jokoa. Bart gauerdirako, lasterketaren irteera marran ziren hautagai guztiak, eta, pistolaren hotsa entzun orduko, korrika hasi dira. Bi aste luze barru ailegatuko dira helmugara: hilaren 26ko Nafarroako Parlamentua osatzeko hauteskundeetara, alegia. Nafarroako Gobernuko egungo presidente Uxue Barkosekin batera, bertze 11 lehendakarigai ariko dira boto bila. 50 aulki daude jokoan, eta, haien bidez, herrialdeko gobernua osatzeko aukera.
483.783 herritarrek izanen dute bi aste barruko bozetan botoa emateko eskubidea. Duela lau urteko hauteskundeetan, %68,26 izan zen parte hartzea. Hilaren 26rako, hain zuzen ere, boto emaileak aktibatzea izanen da alderdi eta koalizio guztien helburu nagusietako bat. Gaur egungo egoera ez da duela lau urtekoa bezalakoa, eta hilabete eskaseko denbora tarte batean bigarrenez deitu dituzte herritarrak bozkatzera.
Apirilaren 28an egin zituzten Espainiako Gorteetarako hauteskundeak, eta emaitzek Nafarroako Parlamenturako hauteskundeetan zer-nolako eragina izan dezaketen argitzea izanen da gako nagusietako bat. Legegintzaldian, aldaketaren eta erregimen zaharraren arteko tirabirek markatu dute jarduera politikoaren erritmoa, baina azken txanpan oholtza gainera igo dira orain arte oihalaren atzean ezkutatuta ziren bertze hainbat aktore, eta horrek ekarri du giroa aldatzea.
Joan den apirilean, eskuin muturrari eta faxismoari aurre egiteko asmoak baldintzatu zuen herritar anitzen botoa. Nafarroan, %76,29 izan zen parte hartzea, eta Navarra Sumak jaso zuen boto gehien. Bi aulki eskuratu zituen UPNren, Ciudadanosen eta PPren arteko eskuineko koalizioak Espainiako Kongresuan; bertze bi, PSNk; eta bakarra, berriz, Ahal Dugu-k, Ezker Batuak, Equok eta Batzarrek osatutako koalizioak. Espainiako Gorteetarako hauteskundeak gauza bat dira, eta bertze gauza bat dira Nafarroako Parlamentua osatzeko bozak. Hala eta guztiz ere, PSNk maiatzeko hauteskundeetan bete dezakeen rolari so dira herritar anitz.
Gehiengoen jokoa
Geroa Baiko Uxue Barkosi dagokio agintean jarraitzeko erronkari aurre egitea. 2015etik, EH Bilduren, Ezkerraren eta Ahal Dugu-ren babesarekin izan da Geroa Baiko Barkos gobernuko presidente, eta hilaren 26rako hauteskundeen testuinguruan, argi eta garbi erran du lauko gobernuaren aldekoa duela apustu nagusia.
Geroa Baik, EH Bilduk, Ezkerrak eta Ahal Dugu-k gehiengoa eman dieten 26 aulki izan dituzte Nafarroako Parlamentuan, azken lau urteotan. Gehiengo horri eustea du Barkosek helburu, baina zehaztu du “gehiengoen jokoa” herritarren esku dagoela, eta beren botoen bidez erabakiko dutela, hain zuzen ere, hilaren 26an. PSNrekin akordioa egiteko aukerari buruz, “behar diren gehiengoak gehitzeko prest” dela erantsi du, beraz.
Barkosek eta gainerako hautagaiek datozen bi asteotako kanpaina aprobetxatu beharko dute gehiengo horiek beren aldera eramateko. Azken hitza herritarrek izanen dute, hilaren 26an. Nafarroako Parlamenturako hauteskundeetan parte hartzeko aukera izanen dute eskubide hori kendu zieten 2.000 pertsona inguruk, lehen aldiz. Adimen desgaitasuna duten pertsonak dira. Sistemak botoa emateko eskubiderik gabe utzi zituen, baina, hauteskunde legea aldatu eta gero, berreskuratu dute. Apirileko Espainiako Gorteetarako hauteskundeetan izan zuten botoa emateko aurtengo lehen aukera.
Apirileko hauteskunde horien aurretik, hain zuzen ere, karrikan egin zuten protesta Nafarroako gobernuz kanpoko hainbat erakundek, migratzaile anitzek ere botoa emateko eskubiderik ez dutela salatzeko. SOS Arrazakeriak eta Paperak Denontzat, Africa United eta Afrikako Lorea elkarteek agerian utzi zuten herrialdean bizi diren 50.000 migratzailek ezin izanen zutela parte hartu Espainiako Gorteetarako bozetan. Nafarroako Parlamenturako bozetan parte hartzeko ere, Espainiako herritartasuna izan behar dute botoa eman nahi duten migratzaileek.
Udal hauteskundeetan, berriz, Europako Batasuneko migratzaileek badute botoa emateko eskubidea, bai eta bertze herriren batekoak direnek ere, baldin eta Espainiako Gobernuak herri horiekin akordiorik sinatu badu. Herrialdean, zehazki, 2.915 migratzaile dira maiatzaren 26ko udal hauteskundeetan botoa emateko eskubidea izanen dutenen zerrendan.
Nafarroan bizi diren migratzaile guztiek ezin dute botoa eman; ezta jaso ere. EH Bilduk Africa United elkarteko Modou Faye Beltxa sartu zuen Iruñeko Udalerako bere hautagaien zerrendan, baina ezin izan dute erregistratu, azkenean, ez duelako Espainiako herritartasuna. Duela hamar urtetik baino gehiagotik ditu Modou Fayek legeak Nafarroan egoteko eskatzen dizkion agiri guztiak, baina, hala eta guztiz ere, ezin izanen du zinegotzigai izan.
Are eskubide gutxiago dute paperik ez dutenek. 5.700 inguru izan daitezke herrialdean, gobernuz kanpoko erakundeen gutxi gorabeherako datuen arabera. Maiatzaren 26an parlamentuan eta udaletan banatuko dituzten aulkietan eseriko direnek ezarriko dituzten politikek, halere, haiei ere eraginen diete, jokoan diren gehiengoak osatzeko eskubiderik ez izan arren.
Joxerra Senar
Berriro PSNko idazkari nagusi izendatu ostean, 2017ko uztailean, Maria Txibitek honako promesa hau egin zuen: “2019an, Nafarroako Gobernuaren lidergoa hartu nahi dugu”. Askok irrigarritzat jo genuen aipu hura, ikusirik garai hartan PSN b…
Edurne Elizondo
Oraingo Iruñeko Udaleko hogeita zazpi zinegotzietatik, hamahiruk ez dute parte hartuko gaur hasi den hauteskunde kanpainan, erabaki dutelako ez aurkeztea hilaren 26ko bozetara. Horrek ezinbertzean ekarriko du erakunde hori berritzea; halere, boto emaileek erabakiko dute maiatzetik aurrerako udala zenbateraino izanen den berri edo ezberdin, haien esku baitago azken lau urteotako bidetik aurrera jarraitzea, edo bertze bide baten alde egitea.
Iruñeko Udalean aldaketa irudikatu duten taldeei dagokie hautesleen konfiantzari eusteko erronka; eskuinak, berriz, helburu du boterea berreskuratzea. UPNk Ciudadanosekin eta PPrekin bat egitea erabaki du hori lortzeko.
Herrialdeko 346 kontzejuetan eta 272 udaletan deitu dituzte nafarrak hauteskundeetara, hilaren 26rako. Guztietan ez dituzte eginen, ordea: adibidez, 31 udalerritan ez da hauteskunderik izanen ez delako hautagaitzarik aurkeztu; eta 92 kontzejutan ere ez. 113 udalerritan eta 223 kontzejutan, berriz, zerrenda bakarra aurkeztu da bi aste barruko hauteskundeetarako.
Hiriburuan, lehia handiagoa izanen da, zalantzarik gabe. Hamabi taldek aurkeztu dute Iruñeko alkate izateko hautagaitza; halere, haietako bat Ganemos Pamplona, zehazki, inpugnatu du Ahal Dugu-k.
Joseba Asiron alkatea izanen da EH Bilduko hautagaia berriz ere; Itziar Gomez, Geroa Bairena; eta Enrique Maia, berriz, Navarra Sumarena. Koalizio horretan UPN, PP eta Ciudadanos alderdiek egin dute bat.
Bertzalde, Maite Esporrin izanen da PSNko alkategaia; Edurne Egino Ezkerrarena; eta Andoni Romeo Aranzadi-Equorena. Aranzadi da hautagaia aldatu duen bakarra, hain zuzen. Gainera, ez da talde horren barruan gertatutako aldaketa bakarra. Izan ere, duela lau urteko udal hauteskundeetan, Aranzadi Ahal Dugu alderdiaren udal ordezkaria izan zen. Ana Lizoain izan zen 2015eko hauteskundeetan alkategaia, baina legegintzaldia amaitu baino lehen utzi zuen udaletxea, 2016ko urtarrilean. Orain, berriz, talde bakoitzak zerrenda propioa osatu du: Romeo da Aranzadi-Equoren alkategaia, eta Gaxan Sad Irisarri, berriz, Ahal Dugu-rena.
Krisiak
Bukatzear den legegintzaldi hau ez da gorabeherarik gabekoa izan Joseba Asiron alkatearentzat, behin baino gehiagotan agerian gelditu baitira udal gobernua babestu duten taldeen arteko desadostasunak. Taldeok 2017an hasi ziren soka tenkatzen, Pio XII.a etorbidea birplanteatzeko proiektuarekin. Aranzadiren eta EH Bilduren arteko tirabirak gelditu ziren agerian orduan. Egoerak okerrera egin zuen 2017ko abenduan, Aranzadiko hautetsi batek aurrekontuen aurkako botoa eman baitzuen. Soka, halere, hirugarrenean hautsi zen, 2018. urteko uztailean: sanferminen bezperan, uztailaren 5ean, Joseba Asiron alkateak udal gobernutik kanporatu zituen Aranzadiko hiru zinegotziak eta Ezkerrako Edurne Egino. Bi egun lehenago egindako bozketak eragin zuen alkatearen haserrea, sei milioi euroko superabita zertan inbertitu erabakitzean Aranzadi eta Ezkerra abstenitu egin baitziren. Joan den urtarrilean, gainera, 2019ko aurrekontuen bozketan abstenitu egin zen Aranzadi, berriz ere, eta hutsean utzi zuen kontuen aldeko EH Bilduren, Geroa Bairen eta Ezkerraren ituna.
2015eko hauteskundeek Iruñerriko bertze hainbat herritako udal gobernuetara eraman zuen aldaketa; bertzeak bertze, Barañainera, Berriozarrera, Antsoainera eta Atarrabiara. Herriotako alkateak karguari eusten saiatuko dira hilaren 26ko hauteskundeetan.
Lizarrako alkate Koldo Leoz ere ariko da aginteari eusteko lehian, bai eta Tuterako alkate Eneko Larrarte ere. Tafallako lehen zinegotzi Arturo Goldarazenak, berriz, ez aurkeztea erabaki du.
Hilaren 26an, 483.783 nafarrek izanen dute beren udalerrietako eta kontzejuetako gobernuak osatzeko hauteskundeetan parte hartzeko aukera. Duela lau urte, %71,25ekoa izan zen parte hartzea.
Edurne Elizondo
Hiriz hiri antolatzeko ordua da oraingoa. Eta Iruñean egin dute jada: jendaurrean aurkeztu dute G7koen aurka sortutako taldea. Euskal Herrian osatutako plataformaren adar gisa jarri da martxan talde berria, Iruñeko herritarrak, elkarteak eta eragileak aktibatzeko asmoz.
Lan horrekin hasteko, hain zuzen, bilerara deitu du Iruñeko taldeak. Hilaren 16an eginen dute, 18:30ean hasita, Zabaldi elkartasunaren etxearen egoitzan. Asmoa argia da: “Iruñean gailurraren aurkako erresistentzia eraikitzea”.
G7koen gailurra, zehazki, datorren abuztuaren 24tik 26ra eginen dute, Miarritzen (Lapurdi). G7ko estatuburuen goi bileraren aurka egiteko sortu da, hain justu, G7 Ez plataforma nazionala, munduko herrialderik aberatsenen politikak salatzeko, eta, aldi berean, Euskal Herriko egoera agerian uzteko.
Hamaika pertsonak, elkartek, sindikatuk, alderdik eta eragilek egin dute bat Nafarroako hiriburuan sortutako taldean, asmo berarekin. Datorren astearteko bileran hasiko dira egin beharreko urratsak zehazten. Helburua izanen da G7koen “politika hiltzaileen” aurrean “beste mundu bat eraikitzeko” beharra aldarrikatzea.
“Jada eraikitzen ari gara beste mundu hori”, erran dute Iruñeko plataformako kideek. Justizia sozialaren, elkartasunaren eta berdintasunaren aldeko lana nabarmendu dute, hain zuzen ere, eta G7ko estatuek “guztiz kontrako balioak” ordezkatzen dituztela gaineratu.
Aliantzak
G7koen aurkako herritarrek argi dute erakunde horretako estatuen bideak orain arteko bere politiken ondorioak sakontzea baino ezin duela ekarri. “Desberdintasunek gora eginen dute; klimaren aldaketaren arazoa larriago bilakatuko da, eta gerra inperialistek aurrera jarraituko dute”. Egungo “sistema kapitalista globalizatua” jo dute Iruñeko taldeko kideek heteropatriarkatuaren eta kapitalaren arteko aliantzari eusten dion zutabetzat.
Sistema horrek eragiten dituen zapalkuntzen inguruko lana egin nahi du G7 Ez plataformak, abuztura bitarte. Estatuburuen goi bilerak Miarritzeko eta inguruko herritarren egunerokoan izanen duen eragina ere salatu dute Iruñeko taldeko kideek, eta nabarmendu dute, goi bilerak iraun bitartean, “askatasun publikoak erabat mugatuko” dituztela. Bertzeak bertze, manifestazio eskubideari eraginen dio G7koen bileraren inguruan ezarriko dituzten kontrol neurriek.
Bilerak “egiazkoa setioa” ekarriko duela erantsi dute taldeko kideek, eta horren aurka lan egitera deitu dituzte herritarrak. Iruñean bezala gainerako hiriburuetan sortutako taldeak nor bere kabuz ariko dira, baina, betiere, G7 Ez plataformak zehaztutako bidean.
Edurne Elizondo
Urduri eta kontent. Halaxe da Joxe Lacalle, egunotan. Memorias de Lacalle (Txalaparta, 2017) argazki liburua argitaratu zuenean bezain urduri eta kontent. Lan horretan, prentsa argazkilari gisa lan egindako urteetan bildutako irudiak jaso zituen Egunkaria eta Egin hedabideetako langile ohiak. Azken hamarkadetan Nafarroan gertatutakoen kronika egin zuen Lacallek liburuan, bere argazkien bidez, eta kronika horren barruan dago kamera hartu aurretik Lacallek berak sufritutako erasoa: bonba bat jarri zioten Lacalle izeneko bere tabernan. Duela berrogei urte gertatu zen eraso hori, eta, ordukoak gogoratzeko, ekitaldia eginen dute bihar, 19:00etan, Iruñeko Alde Zaharreko Pellejerias zokoan.
Lacallek urtero oroitu du 1979ko martxoaren 27koa, taberna zegoen tokian bertan. “Urtero joan naiz egun horrekin Jarauta karrikaren 22ra. Aurten, berrogei urte betetzen direnez, zerbait berezia egin nahi nuen. Gazteek jakin dezatela hemen zer gertatu zen”.
Ez zen lehena izan
Orain Aitzina taberna dena izan zen Lacalle ostatua. Argazkilariaren gurasoek zabaldu zuten, eta Joxe Lacalle ezkondu zenean, 1974. urtean, negozioaren ardura bere gain hartu zuen. Han egindako lagunak nabarmendu ditu; tabernan bizi izandako momentu onak. “Gure taberna izan zen legeztatu zutenean ikurrina jartzen lehena”, gogoratu du, harro.
Taberna zegoen eraikin berean zuen Lacallek etxebizitza, 1979an. Emaztearekin eta lau seme-alabekin bizi zen Jarauta kalean. “Zaharrenak bost urte zituen, eta txikienak, berriz, hilabete gutxi”. Duela berrogei urtekoa jaso baino lehen, izan ziren bertzelako erasoak Lacalle tabernaren aurka. “Telefonoz deitzen zuten, mehatxu egiteko, adibidez”. 1978an, berriz, Kristo Erregeren Gerrillariak joan ziren tabernara. “Emaztea haurdun zegoen. Atea hautsi, eta tabernan sartu ziren, borrekin eta pistolekin”.
Egoerak okerrera egin zuen, handik urtebetera. 1979ko martxoaren 27an. Goizez, jende gutxi ibiltzen ohi zen tabernan; denak ezagunak, halere. Horregatik, bi baso ardo edan eta gero komunera sartu zen gizonak atentzioa eman zion Lacalleri. “Kobratu, eta sei pezeta itzuli nizkion; baina barra gainean utzi, eta alde egin zuen, komunetik atera zenean”, gogoratu du.
Bonba uztera sartu zen komunera. Lacallek aurkitu zuen, poltsa batean sartuta. “Ireki, eta kableak ikusi nituen”. Taberna hustu, eta Poliziari eman zion abisua. “Bost hilabeteko semea sehaskatik atera behar izan nuen korrika”. Artezilari batek poltsa hartu zuen, eta lehertu egin zitzaion, ateratzen ari zenean. Lacallek fresko ditu orduko beldurra eta kezka. Accion Nacional Española taldeak aldarrikatu zuen erasoa. Batallon Vasco Español taldeko adar bat zen.
Lacallek, halere, gogoan du, batez ere, auzokideengandik jasotako elkartasuna. Auzolanean konpondu zuten taberna. “Gazteak, gainera, erasoa gertatu eta gero, itxi arte gelditzen ziren nirekin. Gero jakin nuen txandaka aritzen zirela, bakarrik ez uzteko”, erran du, hunkituta. Lacallek 1987an utzi zuen taberna, drogak auzoan zuen presentziarekin arduratuta. “Ez nuen hori nahi seme-alabentzat”. Kamera hartu zuen, orduan.
Edurne Elizondo
Zigorgabetasunari aurpegia jarri diote: Rodolfo Martin Villaren aurpegia, hain zuzen ere. Epailearen aurrera eraman nahi dut frankismoaren eta trantsizioaren garaiko krimenen inguruko inpunitatea salatzeko kanpaina martxan jarri duten erakundeeke. Bost dira bultzatzaileak, baina bertze anitzen babesa jaso dute jada. Aulkian eseri nahi dute Franco diktadorearen eskutik bost domina jaso zituen agintaria.
Martin Villa Espainiako Barne ministroa zen 1978. urteko uztailaren 8an, Polizia Armatuak LKIko German Rodriguez gaztea tiroz hil zuenean, Iruñeko zezen plazan hasitako erasoan. Geroztik, 78ko Sanferminak Gogoan plataformak lan egin du eraso horren inguruan egia, justizia eta ordaina lortzeko. Erakunde horrek jarri du abian oraingo zigorgabetasunaren aurkako kanpaina, Ahaztuak, Egiari Zor, Goldatu eta Martxoak 3 elkarteekin batera.
Euskal Herritik kanpo, Herrialde Katalanetan, Galizian eta Espainian ere memoriaren esparruan lan egiten duten bertze hainbat taldek bat egin dute ekinaldiarekin. Sarean ariko dira datozen hilabeteetan, nor bere herrialdean, baina denak helburu komun batekin: Martin Villa epai dezatela.
“Argentinako epaitegiek inputatu dute, baina hori ez da nahikoa. Estatuko epaitegiek ere epaitu beharko lukete, bera estatuko agintari zela egin zituztelako frankismoan eta trantsizioan gizateriaren aurkako hamaika krimen. Errepresioaren erantzule nagusietako bat izan da Martin Villa”, erran du 78ko Sanferminak Gogoan plataformako Presen Zubillagak.
Krimen horien inguruan urte luzez ezarritako isiltasuna apurtu nahi dute kanpaina martxan jarri duten elkarteek. Ez hori bakarrik. “Frankismoaren aurka borroka egin zuten langileen, emakumeen, auzo elkarteen eta gainerako eragileen ahalegina jarri nahi dugu mahai gainean; botereak haien lana desitxuratu nahi izan du trantsizioari buruzko irudi ofizialaren bitartez. Irudi horrek gizonen arteko negoziazioen ondoriotzat jo izan du trantsizioa”, salatu du Zubillagak.
“Egungo arazo bat”
Irudi horretatik urrun da errealitatea, ordea. Inpunitatearen aurkako ekinaldiaren bultzatzaileek orduko errepresioa nabarmendu, eta agerian utzi dute Martin Villak izan zuen erantzukizuna. German Rodriguezen hilketa, hain zuzen ere, bat izan zen bertze anitzen artean. Iruindarra tiroz hil baino bi urte lehenago, 1976ko martxoaren 3an, Polizia Armatuak bost langile hil zituen Gasteizen, eta ehun baino gehiago zauritu. Hurrengo urtean, 1977ko maiatzaren 12an, amnistiaren aldeko manifestazio batean bost pertsona zauritu zituen Guardia Zibilak tiroz, Errenterian (Gipuzkoa). Haietako bat hil egin zen. Bertze sei pertsona hil zituzten hurrengo egunetan Euskal Herri osoan egindako protestetan.
“Krimen horien inguruan inpunitatea da nagusi; eta bada garaia hori aldatzeko. Horrelako krimenak ez dira iraganeko kontu bat; gaur egungo arazo bat dira, eta gutxieneko oinarri demokratikoak izan nahi dituen edozein estaturi edo gizarteri eragiten diete”, erran du Zubillagak.
Horregatik eskatu dituzte egia, justizia eta ordaina. Iker ditzatela eta auzibidean jar ditzatela krimen horiek eta haien erantzuleak. Frankismoan eta trantsizioan bete zituen postuek, erantzule horien zerrendako lehen postuetako batean jartzen dute Martin Villa. Epailearen aurrera eramateko kanpaina bultzatu duten erakundeek herriz herri egin nahi dituzte urratsak. Horretarako, mozioak aurkeztuko dituzte udaletan, erakunde horiek Martin Villa epaitzeko eskaerarekin bat egin dezaten. Herritar orok izanen du eskaera hori babesteko aukera, gainera, kanpainaren sustatzaileek adostutako manifestua sinatuz.
Auzitara ere joko dute zuzenean 78ko Sanferminak Gogoan plataformako eta gainerako erakundeetako ordezkariek, Martin Villa epai dezatela eskatzeko. Euskal Herritik kanpoko taldeek ere urrats bera eginen dute.
Memoriak, elkartasunak eta aitortzak ere izanen dute tokirik datozen hilabeteotako ekinaldietan. “Bereziki gogoratuko ditugu aurten errepresioak hildako guztiak”, erran du Ahaztuak elkarteko Carlos Otxoak. Iruñean, urtero egiten diote omenaldia German Rodriguezi, uztailaren 8an. Iazkoa berezia izan zen, hil zutenetik berrogei urte bete zirelako. Aurtengoa ere izanen da. 1976ko martxoaren 3an Gasteizen hildakoak gogoratuko dituzte hilabete horretan, eta 1977ko amnistiaren aldeko astean hil zituztenak, berriz, maiatzean. Zigorgabetasunari aurre egin nahi diote, behingoz.
Edurne Elizondo
Pasioa. Horixe nabarmendu dute, gauza guztien gainetik. Gogoko dutela beren lana, gertatzen dena beren kameren bidez kontatzea lanbide bat baino anitzez ere gehiago delako haientzat. “Pasioa”, berretsi dute. “Maite dugu gure lana, eta gero eta hobeki egin nahi dugu; gero eta gogo handiagoz”. Villar Lopezenak dira hitzak. Duela hamazazpi urte baino gehiago hasi zen argazkilari gisa lanean. Ez du utzi nahi. Baina egungo errealitatea aldatzeko beharra nabarmendu du. Asmo horrekin sortu da Berriemaile Grafikoen Nafarroako Elkartea. Arloko profesionalen kezkak eta proiektuak hartu nahi ditu bere gain, lanbidea duintzeko, formakuntza bultzatzeko, eta egungo prekaritatea eta lan baldintza eskasak salatzeko.
Irudiari, finean, duen balioa eman nahi diote; zehazkiago erranda, lortu nahi dute hedabideek, eta, oro har, gizarteak, irudiari duen balioa eman diezaioten. Ez edozein irudiri, halere: profesionalen sinesgarritasunak eta egiazkotasunak bermatutako irudiari, zehazki. Sakelako telefonoek eta sare sozialek kazetari bilakatu dute edozein herritar; hedabideak berri bat bertze inork baino lehen emateko lehian sartu dira, eta horrek ere ekarri du, anitzetan, testuak idazteko lana duten kazetariak argazkilari edo bideogile bihurtzea.
Berriemaile grafikoen jarduerari eragin dio horrek. Errealitate hori bere testuinguruan jarri du Nafarroan martxan jarri duten elkarteko presidente Jose Luis Larrionek. 38 urteko bidea du atzean berriemaile grafikoak. Sektorearen argazkia egiteko, 2008ko krisia jarri du mahai gainean. “Hedabideei gogor jo zien krisi horrek; eta eragina izan du produktuaren kalitatean eta langileen lan baldintzetan”.
Berriemaile grafikoei bereziki eragin diela uste du Larrionek, eta iritzi horrekin bat egin du Iñigo Urizek ere. “Krisiak murrizketak ekarri ditu, eta murrizketek berekin ekarri dute, bertzeak bertze, editore grafikoak desagertzea erredakzioetatik”. Hamazazpi urte baino gehiagoko bidea egin du Urizek lanbidean, eta moldeak aldatuz joan direla nabarmendu du. Azken urteotako krisiak are sakonago bilakatu ditu gertatu diren aldaketak, eta ondorio izan dute, adibidez, testuaren ardura duten kazetarien eta berriemaile grafikoen arteko koordinazioak behera egitea.
Horixe berretsi du Lopezek ere. “Erredakzioetan, erretiroa hartu duten langileen postuak ez dituzte betetzen; enpresek gero eta gehiago jotzen dute autonomo ari diren berriemaile grafikoengana. Argazki bat behar dutenean, eskatu, ordaindu eta kito. Harremana gero eta eskasagoa da, eta lan baldintzak, gero eta txarragoak”, salatu du. Zenbaitetan gertatzen diren “muturreko egoerak” aipatu ditu Larrionek ere: “Hainbat hedabidek ez diete beren egoitzetan sartzen uzten kolaboratzaile dituzten autonomoei, lan ikuskaritzen beldur direlako”.
Aurten 50 izateko asmoz
Azaroan jarri zuten martxan Berriemaile Grafikoen Nafarroako Elkartea. 30 profesionalek bat egin dute jada, eta jende gehiagok izena emanen duela argi dute bultzatzaileek. “Aurten 50 izan gaitezkeela uste dugu”, erran du Larrionek. “Konpromiso sendoa hartu dugu; aurrera egin nahi dugu, eta lan egiteko prest gara”, erantsi du.
Izan ere, oraingoa ez da berriemaile grafikoek bat egiteko lehendabiziko saioa. Duela 30 urte inguru egindako lehen urratsa ekarri du Jose Luis Larrionek gogora. “Espainiako Telebistako hainbat kamerari saiatu ziren lan horretan”. Baina ez zuen aurrera egin.
Bigarrenez, 1996. urtean ahalegindu ziren. Jesus Diges, Luis Azanza eta Joxe Lacalle berriemaile grafikoak aritu ziren orduan lanean, bertzeak bertze. Elkartea sortu, eta dozena bat pertsonak bat egitea lortu zuten. Baina bide motza egin zuen. Hasierako asmoa hoztu, eta proiektua bertan behera gelditu zen. Elkartea ez zuten desegin, halere, eta oraingo taldea osatzeko, hain zuzen ere, orduko egitura baliatu dute berriemaile grafikoek. Izenari eutsi, eta proiektua, berriz ere, martxan jarri dute.
Urizekin batera, Iñaki Portu izan da lankideak batzeko oraingo prozesuan gehien inplikatu diren profesionaletako bat. Hogeita bat urte baino gehiagoko bidea du atzean. Lankideek bezala, egungo egoerak “zerbait egitera” bultzatzen zituela sentitu du Portuk. “Indarrak batzeko ordua dela konturatu gara, eta horixe egin dugu”. Indarrak batzea erabaki dute lan baldintza duinak aldarrikatzeko; beren lanbideak duen balioa mahai gainean jartzeko; bai eta beren segurtasuna eta lan egiteko eskubidea bermatzeko ere.
“Gero eta zailtasun gehiago ditugu gure lana egiteko”, erran du Lopezek. Azken asteotan Iruñeko Maravillas gaztetxearen hustea dela-eta gertatutakoa jarri du adibide argazkilariak, operazio horrek berekin ekarri baitu hiriko Alde Zaharra foruzainek eta Espainiako poliziek hartzea. Hustearen aurka protesta egin duten gazteen aurka oldartu dira poliziak, eta hainbat pertsona zauritu dituzte. Berriemaileek ere jasan dituzte kolpeak.
Gaztetxearen aldeko azken manifestazioa hilaren 19an egin zuten. “Lehendabiziko aldiz, elkarrekin egoteko beharraz hitz egin genuen berriemaile grafiko guztiok, protesta horren aurretik”, kontatu du Urizek.
“Anitzetan, inork inguruan nahi ez duen lekuko ezerosoa gara berriemaile grafikook”, erran du Larrionek. Horrek berresten du beren lanbidea “beharrezkoa” dela, elkarteko buruaren ustez. Bat egin dute Urizek, Portuk eta Lopezek ere. Egunerokoan topatzen dituzten zailtasunak gainditzeko bat egitea ona dela uste dute, batetik. “Segurtasuna bermatzeko, eta gure lana ahalik eta baldintza egokienetan egiteko”, erran du Lopezek. Horrek, halere, badu bere alde txarra, berriemaileon hitzetan. “Gure lana ahalik eta ongien egiteko, beharrezkoa dugu ez nabarmentzea; baina gaur egungo egoerak behartu egiten gaitu geure burua identifikatzera”, erantsi du Portuk.
Identifikatzeko, hain zuzen ere, besokoak eta txalekoak erabiltzea aztertzen ari dira berriemaile grafikoak. “Kontua da, protesta batean, adibidez, profesionalak garela argi gelditzea”. Gaur egun, karrikako lanean, sakelakoarekin argazkiak edo bideoak egiten dituzten herritarrak izaten dituzte profesionalek ondoan. “Haientzat guretzat baino errazagoa izaten ohi da lan egitea, gure materialak adierazten baitu profesionalak garela. Sakelako batekin dagoena edozein tokitara ailegatzen da”.
Berriemaile Grafikoen Nafarroako Elkarteko kideek argi dute ezin direla maila berean jarri herritar batek sakelakoarekin hartzen dituen irudiak eta profesionalek hedabideei eskaintzen dizkietenak. “Egiazkotasuna eta sinesgarritasuna ematen dugu guk; profesionalak gara, eta argi dugu kontua ez dela argazki bat edo bideo bat lortzea. Irudi baten bidez historia bat kontatzen dugu”, erran du Jose Luis Larrionek.
Lopezek erantsi du profesionalaren begiradak “balio erantsia” ematen diola berriemaile grafikoak lortzen duen irudiari. “Guk badakigu zer atera eta zer ez. Gure lanbidearen mugak ezagutzen ditugu, eta zentzuz jokatzen dugu”.
Edozein pertsonak lortutako irudiak zabaltzearen ondorioz, berri faltsuek gora egin dute. Horixe nabarmendu dute elkarteko kideek. Hedabideek ere neurri handi batean dinamika hori bultzatu dutela erantsi dute. “Uholdeak gertatzen direnean, adibidez, hedabideek herritarrei eskatzen diete beren irudiak bidaltzeko, haiek zabaldu ahal izateko”, erran du Portuk. “Hedabideek edozein irudi zabaltzen dute; gerta daiteke bertze urte batekoak izatea, baina inork ez du hori zaintzen, eta bermerik gabeko irudiak hedatzen dira”, erantsi du Lopezek.
Sare sozialek inposatu duten azkartasunak ere ekarri du kazetariek grafikoen lana egitea. “Multimedia kazetariaren irudia saltzen dute hedabideek; horren atzean, halere, sektorearen prekaritatea baino ez dago”, erran du Larrionek. Kazetaria ez dagokion lana egitera behartzen dutela gaineratu du, eta lan horrek, gainera, ez duela profesional batek egiten duenaren kalitatea.
“Irudi lauak”
Suhiltzaileen edo Foruzaingoaren gisako erakundeek egiten eta zabaltzen dituzten irudien inguruko eztabaida ere mahai gainean jarri dute berriemaile grafikoek. “Gero eta ohikoago bilakatu da suhiltzaileek, foruzainek edo guardia zibilek beren argazkiak banatzea; arazoa da gertaera baten inguruko irudi bakarrak erakunde horiek ematen dituztenak izatea; hau da, guri gertaeren tokira hurbiltzen ez uztea”, erran du Jose Luis Larrionek.
Egoera hori galderak egiteko aukerarik gabeko prentsa agerraldiekin parekatu du Villar Lopezek. “Erakundeek utzitako irudi horiek lauak dira. Profesionaloi ukatu egiten digute gure begirada eta gure ikuspuntua azaltzeko aukera”.
Profesionalen begirada zaintzen eta trebatzen jarraitzeko asmoz dira Berriemaile Grafikoen Nafarroako Elkarteko kideak. Horregatik, beren lan baldintzak eta eskubideak aldarrikatzeko lanarekin batera, formakuntzaren arloa jorratu nahi dute. “Hitzaldiak, ikastaroak eta bertze egin nahi ditugu”, azaldu du Portuk. Lanbidearekin lotutako esparru guztiak ukitu nahi dituzte. Urizek, adibidez, profesionalen artean mozal legeari buruzko informazioa zabaltzeko premia nabarmendu du. “Argi izan behar dugu zer egin dezakegun eta zer ez; informazio nahasia dute kazetari anitzek, ordea”. Lan egitea dute berriemaileek helburu. Dagozkien berme eta eskubideekin.
Edurne Elizondo
Hamaika arlotan eta proiektutan murgildu zen Josu Goia. Politikaria, musikaria, eskultorea eta idazlea izan zen, bertzeak bertze. Gizon polifazetikoa. Igandean, halere, Josu Goia militantea omenduko dute, Beran, haren sorterrian. Sortuk…
