Astelehenean amaitu ziren sanferminak. Batzuek luzeago biziko zituzten, beste batzuek laburrago, baina denok esan diegu agur datorren urtera arte. Festarako, algararako, dantzarako eta kalez kale ibiltzeko egunak izan dira, urtero gogoz itxaroten ditugunak. Baina, era berean, nekagarriak ere badira: egun asko dira erritmo berean, eta gorputzak nabaritzen du. Barre eta dantza artean, logura eta neke arrastoren...

Aurreko astean hasi ziren jaiak bai Iruñean, bai Lesakan, eta, harrezkero, garbigailuek lanaldi amaiezina dute; arropa, etxeko patioan eskegita, edozein eguzki printzak lehortzeko esperoan dago; oinak zapata eroso eske daude, eta begiak amets egiteko aukera erregutzen. Jada bete dira urtero bezala kaleak edalontziz, jendez, pixaz, ahotsez, zaborrez, aldarrikapenez eta turistaz, besteak beste. Hala eta guztiz...

Jaiak hasi dira jada nonahi, eta berehala hiriburuko sanferminak ailegatuko zaizkigu. Orain dela urte batzuk —duela bederatzi urte, hain justu—, Iruñeak ospe ikaragarria hartu zuen jaietan gertatutako manadaren talde bortxaketaren ondorioz. Nire ustez, Iruñeko Udalak oso ongi egin zuen gertatutako erasoa lehendabiziko lerroan jarri zuenean. Biztanleen artean elkarrizketa kontrajarriak sortu ziren. Batzuentzat gertatutakoa hain larria eta lotsagarria...

Afalostean suaren inguruan eseri gara Akrobaziako I. eta biok, M.-k eraiki berri dituen egurrezko banku txikietan. Txinpartak txori lotsatiak lez disolbatu dira gaueko zeruan. I.-k bere lehenengo zigarroa piztu du eta, kea askatzen zihoan heinean, boterearen inguruan mintzatzen hasi zait. Beti pentsatu izan dut boterera heldu orduko jendea galbideratu ohi dela. Usteldu egiten gara gizakiok...

Afaltzen ari ginela, 13 urteko lehengusinak ingeleseko azterketa gainditzeko txuleta bat egin zuela aitortu zigun. Lotsaz kontatu zuen, baina aurpegiko keinuek harrotasun puntu bat azaleratzen zuten. Barre egin genuen, noski, eta niri eskola urteak etorri zitzaizkidan burura, baita kopiatzeko ideia hutsak sortzen zidan takikardia ere. Txuletak egitea ez zen nirea. Oroitzen dut baten bat prestatu...

Ospatu berri dugu Nafarroa Eszenara jaialdiaren lehen aldia. Feteanek antolatuta (Nafarroako Antzerki Amateurraren Federazioa), eta Iruñeko Udalak eta Nafarroako Rural Kutxak babestuta. Hilabete batean, bost eszenatokitan (denak Iruñean), federazioaren barruan dauden hamar antzerki talde amateurrek beren antzezlanak eskaini dituzte. Emanaldi guztietarako sarrera doan izan da, publikoa erakartzeko. Gauzak horrela, erranen nuke ez zaidala gustatzen ekitaldi...

Demagun zutabegile batek Nafarroako herri batean lo egin duela bart. Demagun, turismotik babestearren, herriaren izena Akrobazia dela, eta bertan, beste batzuen artean, pailazo bat bizi dela. Zirkuan lan egin ondoren, bere sudur borobil eta gorria sukaldeko iltze batean zintzilikatu ohi duela pailazoak. Haren begiek irri egiten dutela; atzealdean eguzki txiki bat gordeko balute bezala. Eta demagun,...

Nire txandaren zain nago ile apaindegian eta adineko bi emakume dauzkat parean. Pasatutako itzalaldiaz, olioaren prezioaz eta haserretzen dituzten hainbat kontuz ari dira hizketan. Hitz egiteko gogoz daude, nabari da. Batek sakelakoa atera du eta ahots goran bota du: «Ikusi al duzu Macronena? Drogarekin harrapatu dute bilera ofizial batean». Besteak baietz dio, eskandalizatuta: «Bai, bai, atzo...

Orain bi aste senide batek kanpin denda bat eman zidan. Berezkoa bezain bat-batekoa da senideen arteko objektu trukea; oroitzapen gozoen nahiz nostalgiaren gordailu diren objektu arrotzen oinordetza. Denetarik eskaini izan didate arautu gabeko truke horretan, edo hori esanen nuke; halere, ez nuke irmotasunez lepoa jokatuko, jakin baitakit noizbait sekula pentsatu gabeko objekturen bat eskainiko didatela....