Gizartea

Berdintasunerako bidean
2016-04-152016-04-14Albisteak, Gizartea, Nafarroa

Berdintasunerako bidean

Edurne Elizondo

Gobernantzari buruzko arloa nabarmendu du Geroa Baiko Itziar Gomezek, "dena aldatzeko oinarria" delako. "Asmo handikotzat" jo du EH Bilduko Patri Peralesek, berriz, eta berdintasunera bidean urratsak egiteko "neurri zehatzak" jasotzen dituela erantsi du. Ezkerra alderdiko Edurne Eginok "transbertsaltasunaren alde" egin den apustua jarri du mahai gainean, eta PSNko Patricia Fanlok, azkenik, "diseinua eta planifikazioa" nabarmendu ditu. Taldeok, Aranzadirekin batera, aldeko boza eman zioten Iruñeko III. Berdintasun Planari, joan den asteko osoko bilkuran. UPN, berriz, abstenitu egin zen; alderdi erregionalistak egindako lanaren "oinordekotzat" jo zuen plana Ana Lezkano UPNko zinegotziak, baina ez zion baiezkoa eman, Aranzadiko Berdintasun zinegotzi Laura Berroren esku egonen delako "testua interpretatzeko" ardura.

Kontent da Berro osoko bilerak planari emandako babesarekin. Onartu eta gero lasaitua hartu duela aitortu du, baina badaki lanik gogorrena orain hasiko dela: berdintasun planean onartutakoak gauzatzen hastekoa, alegia. Azken urteotan berdintasunaren alde urratsak egin direla uste du Iruñeko Udaleko zinegotziak, baina garrantzitsutzat jo du ez ahaztea egungo esparrua zein den: "Heteropatriarkatuaren eta androzentrismoaren esparrua". Mugimendu feminista jo du orain arte berdintasunaren alde egindako urrats horien bultzatzaile nagusi: "Mugimendu feministak etengabeko lana egin du berdintasunaren auzia agenda politikoan jartzeko", erantsi du Laura Berrok.

Iruñeko Udalak onartu berri duen III. Berdintasun Planak lau arlo nagusi ditu: gobernantza eta berdintasunarekiko konpromiso politikoa da lehena; emakumeen ahalduntzea bigarrena; hirugarrenak helburu du onartzea zaintza eta erantzukidetza funtsezkoak direla biziari eusteko. "Kontua da pertsona jartzea erdian", erran du Berrok. Emakumeen aurkako indarkeriei buruzkoa da azken arloa. Hiri segurua lortu nahi du udalak. Oraindik ez da, datuen arabera. Urtarrilean, emakumeen aurkako indarkeriengatik 43 salaketa jarri zituzten; otsailean, 37.

Lau alor horiek eta bakoitzaren barruan jasotako neurriak zehaztu dituen prozesua iaz hasi zen, oinarri hartuta 2014an gizonen eta emakumeen arteko berdintasunari buruz egindako diagnostikoa, eta aurreko planaren balorazioa. Iruñeko Udalarekin batera, Nafarroako Unibertsitate Publikoko eta Eraberria eta Likadi aholkularitza etxeetako profesionalek hartu dute parte plana osatzeko prozesu horretan, bai eta hainbat emakume taldek, sindikatuk eta eragilek ere.

Autonomia ekonomikoa

2014an berdintasunari buruz egindako diagnostikoak mahai gainean jarri ditu, bertzeak bertze, lan esparruari buruzko hainbat datu adierazgarri: Nafarroan behin-behineko kontratuak %31 direla emakumeen artean, adibidez, eta %6,6, berriz, gizonezkoen artean; ikerketak azaldu du, halaber, emakumeek hartu dituztela familiako kideren bat zaintzeko eskatutako baimenen %84,1, eta seme-alabak zaintzeko baimenen kasuan, %95,6 direla emakumezkoek hartutakoak; gizonezkoen eta emakumeen soldaten arteko aldea ia %30ekoa dela ere jaso du diagnostikoak.

Emakumeen enpleguaren prekaritatea autonomia ekonomikoa lortzeko dituzten zailtasunekin lotu du Laura Berrok. Eta hori jo du, hain zuzen ere, berdintasun planak jorratu beharreko esparru nagusitzat. "Ez da kasualitatea feminizatutako lan esparruak hain prekarioak izatea; gizarteak ez die baliorik ematen. Auzi horri heltzea funtsezkoa da, autonomia ekonomikoa oinarria delako". Autonomia ekonomikorik ez izateak ekartzen du diagnostikoak agerian utzitako bertze errealitate bat: emakumeek etxebizitza bat lortzeko zailtasun gehiago dituztela azaltzen duena, alegia. "Dena dago lotuta", erran du zinegotziak.

Emakumeen ahalduntzeari buruzko arloan jorratu du III. Berdintasun Planak autonomia ekonomikoaren auzia, eta hiru helburu zehaztu ditu: enpleguan emakumeen egoera zein den azaltzea; pobrezia eta bazterketa sufritzeko arriskuan diren emakumeen ahalduntze prozesuak ahalbidetzea, udal gizarte zerbitzuetatik; eta aldaketa bultzatzea enpresaren eta unibertsitatearen arloan, emakumeek erantzukizuneko postuetara eta zuzendaritza postuetara iristeko dituzten zailtasunak bazter uzteko asmoz.

Berdintasun plana onartu zuten joan den asteko osoko bilera berean etxeko langileen egoera aztertu zuen Iruñeko Udalak, eta arlo hori jo du Laura Berrok emakume anitzek lan esparruan duten prekaritatearen adibide: "Zortzi orduko lanaldia dutenek 400-500 euroko soldata izaten dute, gehienez", salatu du Berdintasun zinegotziak. Halako egoerak identifikatzea, azaleratzea eta lantzea da udalaren asmoa. "Nafarroako Gobernuarekin lan egin beharko dugu".

Emakume Salerosketen Kontrako Ekintza izeneko elkartea da berdintasun plana osatzeko prozesuan parte hartu dutenetako bat. Taldeko kide Vanesa Egiluzek ere ahalduntzearen esparruak duen garrantzia nabarmendu du. Ontzat jo du plana egiteko prozesuaren emaitza, baina "errealitatera egokitu" beharko dela uste du. Ahalduntzearen aldeko apustua "hagitz garrantzitsua" dela berretsi du, halere. "Funtsezkoa da esparru hori lantzea, ahalduntzearen bidez erakundeetara ailegatzen ahal garelako, eta enplegua, ekonomia eta bertze hobetu".

Ahalduntzeari buruzko arloaren gako nagusia transbertsaltasuna dela erantsi du Vanesa Egiluzek. Udaleko berdintasun teknikari Pilar Mayok berak erran zuen, plana onartu baino lehen, orain sortu dela aukera udalean transbertsaltasunaz eta udalaren barruko alor guztietan genero ikuspegia ezartzearen beharraz hitz egiteko eta lan egiteko. Aukera hori baliatu du planak.

Steilas sindikatuko Maria Palaciosek bat egin du iritzi horrekin. "Plana asmo handikoa da, eta hagitz interesgarria; haren ekarpen nagusia da, nire ustez, transbertsaltasunaren ideia, modu transbertsal batean lan egiteko asmoa", nabarmendu du.

Egiluzek agertutako kezka bera aipatu du Palaciosek, halere: plana errealitatera egokitzeko behar horretan, bidean gal daitekeena, alegia. "Papera ez baita deus, adibidez, aurrekonturik gabe. Udaleko departamentu guztiek landu beharko dituzte planak jasotako politikak, bertzalde, eta ez da lan erraza izanen. Badakigu erresistentziak izanen direla".

Barruko erresistentziak aipatu ditu sindikatuko kideak, bereziki. Eta haien aurka egiteko planak jasotako formakuntzaren garrantzia nabarmendu du. Palaciosek bezala, etxe barruan egin beharreko lan hori "erronka handia" izanen dela uste du Laura Berro zinegotziak berak. Gobernantzaren arloan jasotakoa da esparru horretan egin beharreko lana. "Estuki lotuta dago borondate politikoarekin, baina baita udaleko talde teknikoa trebatzeko gaitasunarekin ere". Planak "aldaketa sakona" ekarri beharko lukeela erantsi du zinegotziak: "Betaurreko moreak jartzea, esparru guztietan, lan eta politika guztiei generoaren ikuspegitik heltzeko".

Aldaketa hori ez dela berehala gertatuko argi du Berrok. Planak, hain zuzen, sei urteko epea du, 2022a bitarte. Hasteko, bertze berdintasun teknikari bat kontratatuko du udalak aurten, eta bertze bat datorren urtean. Berdintasun arloak 554.000 euroko aurrekontua du 2016rako. Planak ez du diru sail zehatz bat lotuta. "Asmoa da sail guztiek bideratzea aurrekontuaren zati bat berdintasunerako".

Palaciosek eta Egiluzek ere argi dute planak denbora beharko duela. Argi utzi dute, halere, adi egonen direla, udala zainduko dutela. Are gehiago erran du Egiluzek: "Planak jasotako neurriak gauzatzeko prozesuan emakume taldeek izan behar dute protagonista; udalak tresnak jarri beharko lituzke taldeon esku, ekarpenak egiten jarraitu ahal izateko". Urratsak egiteko benetako berdintasunerako bidean.

2016-04-152016-04-14Albisteak, Gizartea, Nafarroa

Ez dituztelako utzi nahi

E. Elizondo

Indarkeria matxista sufritu duten hainbat emakumek izan duten arazo bati konponbidea eman nahi dio Viopet sareak: "Harrera etxe batera joan behar dutenean, txakurra edo katua non utzi ez dute, halako zentroetan ez dituztelako hartzen", azaldu du Basatiko kide Nuria Querolek. Viopet emakumeokin bizi diren animaliak zaintzeko harrera etxeen sarea da; hainbat norbanakok eta gobernuz kanpoko erakundek osatzen dute. Bartzelonan jarri zuten martxan, 2013an, eta orain, Nafarroara ailegatu da. Herrialdeko Basati elkarteak egin du bat. Abandonatutako eta tratu txarrak jasan dituzten animaliak artatzen dituzten albaitariak dira taldeko kide, bertzeak bertze.

Indarkeria matxista sufritu duten emakumeekin bizi diren animaliak ere izaten ohi dira indarkeriaren biktima. "Harreman estua sortzen da emakumeon eta haiekin bizi diren animalien artean; ez dute txakurra, adibidez, txakurtegi batean utzi nahi", erran du Querolek.

Mahai gainean jarri du azken egunotan Espainian gertatutakoa: "Tenerifen, bikotekidearen heriotza mehatxua jaso duen emakume bat kanpadenda batean da, hondartzan, harrera etxera ezin zuelako txakurra eraman. Animaliak ere jaso du gizonaren indarkeria".

Ameriketako Estatu Batuetan administrazioak jada egin du animaliok emakumeentzako zentro berberetan hartzeko urratsa. "Haientzat espazio propioak eraiki dituzte; egoera horrek on egiten dio emakumeari".

AEBetan, Kansasen gertatu kasu batek eragin zuen, bertzeak bertze, agintarien jarrera aldatzea: "Emakume bat agertu zen aterpe batean, senarra hura hiltzen saiatu zelako. Zentroan ez zioten txakurrari sartzen uzten. Txakurrak salbatu zuen emakumea, ordea, eta hark nahiago izan zuen autoan gelditu, txakurra utzi baino. Aterpean, ondorioz, haien ordura arteko politika aldatzea erabaki zuten".

Viopet sarea zabalduz joan da, 2013. urtetik; Bartzelonatik Kataluniako bertze hainbat herritara, lehendabizi, eta Madrilera gero, bertzeak bertze. Orain, Nafarroan da, Basatiren eskutik. AEBetan administrazioak egin zuen urratsa egiteko eskatu die Querolek, hala ere, hemengo agintariei. "Entzun dezatela emakumeek errateko dutena, dituzten beharrei erantzuteko".

Albaitariak, adi

Albaitariek ere emakumeen kontrako indarkeria antzemateko prozesuan parte har dezaketela nabarmendu du Nuria Querolek, bertzalde. "Bertze animaliekin bortitza dena gizakiekin ere izaten ohi da, kasu anitzetan. Indarkeria matxistaren eta animalien aurkako indarkeriaren arteko harremanaz hamaika ikerketa bada".

Indarkeria sufritu duten animaliak artatzen dituztenean, adi egoteko eskatu die Querolek albaitariei. "Haien esku jar ditzaketen zerbitzuen berri eman diezaietela emakumeei". Emakumeen aurkako indarkeria kasu batean esku hartzea egokitu zaie jada Basatiko albaitariei, hain zuzen ere. "Foruzaingoaren abisua jaso genuen, katu bati nekropsia egiteko", azaldu du Basatiko kide eta albaitari Alfonso Bañeresek.

Emakumeak salatu zuen bere bikoteak hil egin zuela katua. "Nekropsiak ez zuen zalantzarako tarterik utzi; hainbat kolpe zituen katuaren gorpuak; barne odoljarioa zuen, gainera, eta giltzurrun bat lehertuta. Argi zegoen katua ez zela istripuz hil", nabarmendu du Bañeresek.

Basatiko kideek egindako txostena baliatu zuen emakumeak epaiketan, eta haren bikotekidea zigortu egin zuten: emakumearen aurkako indarkeriagatik, bai eta katuaren aurkako indarkeriagatik ere.

Helburua betetzeko oxigenorik gabe
2016-04-082016-04-07Albisteak, Gizartea, Ingurunea, Nafarroa

Helburua betetzeko oxigenorik gabe

Edurne Elizondo

Nafarroako ingurumenari mehatxu egiten dioten proiektuen mapa aurkeztu zuen Sustrai Erakuntza fundazioak, martxoaren amaieran, erakunde horretako bazkideen eta lagunen aurrean. 2015eko gatazkei egin diete so fundazioko kideek mapa hori osatzeko, eta hamaika auzi jarri dituzte mahai gainean: abiadura handiko trena, Esa handitzeko proiektua, handik gertu harrobia egitekoa, Aroztegiko egitasmoa, Castejongo zentral termikoak, goi tentsioko lineak, eta abar. Luzea da zerrenda. Sustrai Erakuntzako kide Xabier Zubialdek, halere, denak arazo beraren hainbat aurpegi direla nabarmendu zuen aurkezpen hartan: elkarri lotutako auziak direla, eta egungo gizarte ereduaren ondorio direla denak.

Sustrai Erakuntza fundazioak egindako mapatik kanpo gelditu arren, egungo gizarte eredu horrek ibaiengan duen eragina ere mahai gainean jarri nahi izan zuen, martxoko bilera hartan, Juan del Barrio ekologistak. Zehazki, Argak Iruñetik beheiti duen egoera salatu zuen. Hainbat adituk egindako ikerketek ere agerian utzi dute errealitate hori: 2015erako bete behar zituen helburuak ezin izan ditu bete, ibaiaren egoera ez baita ona, hainbat zatitan, Europak zehaztutako kalitate irizpideen arabera. Ondorioz, 2027ra arte atzeratu behar izan dute kalitate ona lortzeko epea, Argako hainbat zatitan.

Nafarroako herritar gehienak Iruñerrian bizi dira. 350.000 biztanle baino gehiagoko populazioa du eskualde horrek. Eta Arga ibaiari eragiten dio herritar horien bizimoduak, egunero, bertzeak bertze. Arazurin, 1990. urtean araztegia inauguratu zuten, Iruñerriko urak garbitzeko. Arazketa primarioa eta sekundarioa egiten dute azpiegitura horretan, baina ez da nahikoa ibaiak behar duen kalitatea izan dezan.

Garbitzeko gaitasunik gabe

145 kilometro luze da Arga. Goi ibarrean Eugiko presak heltzen dio urari. Handik behera, berriz, Iruñerriko industriak eta bidean dituen presa txikiek eragiten diote, batez ere. Ebroko Ur Konfederazioak berak egindako txostenek argi diote ibaiaren egoera zein den: "Argaren kalitatea aski hondatua dago; horrek harreman zuzena du ibaiak Iruñerrian barrena egiten duen bidearekin; Barañain inguruan dauden gatz ustiapenekin; bai eta bere bidean dauden presekin ere". Arazuriko araztegiak ez du arazketa tertziarioa egiten, eta, ondorioz, gatzen arazoa ez da konpontzen. Kutsatzaile guztiak desagerrarazteko ahalmenik ere ez du, eta ibaian gelditzen dira herritarrek erabiltzen dituzten xaboi, kosmetiko edo botiken arrastoak ere.

Arazo hori onartu du Uraren Kultura Berria fundazioko kide Fito Jimenezek. Presek eragiten dutena nabarmendu du, bereziki, halere. Zehazki, Garesko udalerriko Sarriako presak aipatu ditu. "Eremu horretan ur lasterrak baziren lehen, eta ura berez garbitzen zen, berez oxigenatu egiten zen". Egindako presek, ordea, dinamika hori apurtu egin dute, eta, ondorioz, ibaiak berez garbitzeko zuen gaitasun hori galdu egin du.

Sarriako presen aurka Arga Bizirik elkarteko kideek egin zuten borroka, urte luzez, Garesen. Sarriako lursailaren jabe Felix Huarteren familiak 1959. urtean jaso zuen han presa bat egiteko kontzesioa. 1991n, presa horren ordez hiru egiteko proiektua jarri zuen mahai gainean Iniciativas Energeticas izeneko enpresak. Konpainiak 2004. urtean lortu zuen egitasmo hori gauzatzeko baimena.

Kantabriako Unibertsitateak Argari buruzko txostena egin zuen, 2011n, eta Belaskoain eta Gares arteko presa horiek nabarmendu zituen Argak dituen arazo nagusien artean. Jimenezek, halere, ez dio konponbide erraza ikusten auzi horri. "Kantabriako Unibertsitatean egindako txosten horrek ere aipatu zuen garestiegia litzatekeela presa horiek behera botatzea", azaldu du.

Bertzelako neurriak jarri izan ditu administrazioak mahai gainean, azken urteotan, auzi horri buruz. Adibidez, udan Eugiko urtegiko ura erabiltzea Argaren emaria handitzeko, eta, ondorioz, garbitzen laguntzeko. Uraren Kultura Berria fundazioak ez du neurri horrekin bat egin, ordea. Egindako zenbait txostenek ere ez dutela neurri hori eraginkortzat jotzen nabarmendu du. "Helburua da Iruñerriak Itoizko ura behar duela justifikatzea", erran du Jimenezek. Are gehiago orain, Iruñerriko Mankomunitateak berak zalantzan jarri duenean Canasarekin duen ituna. Urtean milioi bat euro baino gehiagoko kanona ordaintzen du mankomunitateak "uraren erreserba" gisa, baina Itoizko ura Iruñerriak kontsumitzen duenaren %6,4 baino ez da.

Rios con Vida elkarteko Jorge Tenientek ere presek ibaien berezko ur dinamikak nola aldatzen dituzten nabarmendu du. "Garai batean, iragazkorrak ziren; egun, berriz, hormigoizko paretak dira. Aingirek, adibidez, ezin dituzte gainditu". Argako berezko espezie anitz desagertu dela nabarmendu du , eta gizakiak kanpotik ekarritako bertze hainbatek hartu dutela haien tokia.

Bertzelako hainbat azpiegituraren eragina ere jarri du Tenientek mahai gainean; uholdeei aurre egiteko erabiltzen diren lubetak, adibidez. "Ibaitik hurbilegi jartzen dituzte; ondorioz, uholdea dagoenean uraren abiadura azkartu bertzerik ez dute egiten; ibaiari gainezka egiteko espazioa eman behar zaio".

Horrek eskatzen du nekazariekin negoziatu beharra. "Egin, egiten da. Argan bertan, bisoi europarraren habitata hobetzeko kendu dituzte hainbat presa txiki". Halako neurriak eraginkorrak direla azaldu du Tenientek, eta administrazioari eskatu dio ibaian gora egiten jarrai dezala, gisako neurriak martxan jartzeko.

Urtarrilean, Nafarroako Gobernuko Landa Garapen, Toki Administrazio eta Ingurumen kontseilari Isabel Elizalderekin egin zuen bilera Tenientek. Ez zen hagitz kontent gelditu, ordea. Arazoetako bat aurrekontua dela uste du. "Elizaldek berak erran zuen aurrekonturik txikiena duen departamentua dela harena".

Bidasoan, Life proiektua

Ausardia ere eskatu du Tenientek, eta Bidasoan azken egunotan piztu den eztabaida jarri du horren adibide. Nafarroa eta Gipuzkoa Irekibai izeneko Life proiektuan ari dira parte hartzen. Ia hiru milioi euroko aurrekontua dute egitasmo hori garatzeko. Europak jarriko du %60. Proiektu horren helburua da uraren zuzentarauak zehaztutako helburuak betetzeko neurriak martxan jartzea. Ondorioz, hainbat presa botako dituzte Bidasoa ibaian. Itsasotik gora Endarlatsan dagoena da behera botako dituztenetako bat. Itsasotik Bidasoan gora sortu ziren errekaren bila sartzen diren izokinak harrapatzen saiatzen diren arrantzaleak kontra agertu dira, ordea.

"Elizalderi erran diogu Life proiektu hori betetzen ez badu Europan salatuko dugula", ohartarazi du Tenientek. "Ibaiak behar du presa horiek botatzea, eta gobernuak ezin du atzera egin 20 arrantzalek ez dutelako nahi".

Ingurumen Departamentuko Ur arloko teknikaria da Luis Sanz, eta Irekibai proiektuan parte hartzen ari diren profesionaletako bat. "Asmoa da lau presa botatzea, eta bertze batean lanak egitea iragazkor bilakatzeko; bi presa 2016 honetako agorraldian botako ditugu, eta bertze bi 2017. urteko agorraldian", nabarmendu du.

Sanzek azaldu du Life proiektuak direla Europak estatuetako ingurumen politikak finantzatzeko duen tresna. "Irekibai izeneko proiektuaren bidez, uraren eta habitaten zuzentarauek jasotako helburuen alde eginen dugu". Habitaten zuzentarauak zehazten du Europaren intereseko tokiak kudeatzeko planak egiten direnean, babes bereziko eremu bilakatzen direla. Halakoa da Bidasoa ere.

Ibaiari mesede handia eginen dio presak botatzeak. Argi eta garbi erran du hori Sanzek. Endarlatsakoarekin batera, San Martingoa botako dute Bidasoan. Erdian bada bertze bat, baina hori ez dute ukituko, hango zentral hidroelektrikoa martxan delako. Hartuko dituzten neurriekin, Bidasoako bi kilometro inguruko tarteari eraginen diote. "Orain ura bilduta dago, baina presak kenduta, ibai askea izanen dugu; horrek on eginen dio".

Ingurumenaren ikuspuntutik presak ez direla onak berretsi du Sanzek. "Lortzen eta galtzen dugunaren arteko oreka bilatu behar da, ordea". Argan Iruñetik behera daudenek ere ibaiari eragiten diotela onartu du Ingurumen Departamentuko teknikariak. "Arazoa da Iruñerriko populazioaren presioa jasan behar duela; agorraldian, gainera, ur emari txikia du. Presak badaude, noski, arazoak okerrera egiten du", azaldu du. Argan zer hobetu badela argi du. "Okerragoak ere badira, halere; Zidakos, adibidez", erran du.

Europako zuzentarauek ibaien egoerak ona behar duela izan eskatzen duela gaineratu du. "Uraren kalitateak izan behar du ona, baina ez hori bakarrik. Ibaiak izan behar dituen espezieak izan behar ditu, eta bere bidea egiteko aukera". Hau da, ibaiari ibai izaten utzi behar zaio. Gizakien eta ibaien arteko hartu-emanak ez dira oraingoak. Presioa gehiegizkoa denean, ordea, ibaiak bere izaera gal dezake. Ibai izateko gaitasuna gal dezake.

Kezka piztu duen txostena
2016-04-082016-04-07Albisteak, Gizartea, Nafarroa

Kezka piztu duen txostena

Edurne Elizondo
Lehen, gutxi egiten nuen lo, eta Nafarroako Gobernuak egindako ikerketaren txostena irakurri eta gero, deus ere ez". El Molino okupazio zentroko erabiltzaile baten amarenak dira hitzak. Erakunde horretara eramaten du alaba. Adimen urrik...

Adabakiz jositako eraikin zaharra
2016-04-012016-03-31Albisteak, Gizartea, Nafarroa

Adabakiz jositako eraikin zaharra

Asier Garcia Uribarri

Hemen guztia MacGyverrek egindakoa dirudi", horrela azaldu du Pedro Lopez Lehendakaritza Departamentuko arkitektoak Nafarroako Jauregiaren egoera. Eraikina 1851. urteko abenduan inauguratu zuten, Foru Diputazioko egoitza izateko. Mende eta erdi luzean aldaketa ugari jasan ditu jauregiak, baina sakoneko azken erreforma 1951. urtekoa da. Eraikineko oin nagusia 1986an berritu zuten, eta presidentetza kabineteko bulegoak, 2008an. Gainerako espazioek bere horretan jarraitzen dute. Lopezek azaldu du azken urteetan adabakiak baino ez dituztela jarri. Hori zergatik gertatu den galdetuta, lanetarako dirurik ez zegoela azaldu du arkitektoak. "Jauregia Lehendakaritza Departamentuaren ardura da, eta sail horrek ez du inoiz dirurik izan".

Maria Jose Beaumont Lehendakaritza eta Funtzio Publikoko kontseilariak kargua hartu bezain laster salatu zuen jauregiaren egoera. "Ezin nuen sinetsi", izan ziren kontseilariaren hitzak. Horregatik agindu zuen eraikinaren azterketa oso bat egitea. Nafarroako Hitza-k Lopez eta Edurne Iriarte jauregiko lanak koordinatzen dituen arkitektoarekin bisitatu du eraikin historikoa.

Hala ere, Nafarroako Jauregiaren arazo bakarra ez da arkitektonikoa. Edurne Eginoa Presidentetza eta Gobernu Irekiko zuzendari nagusiaren arabera, "egun jauregiak ez du jarduera sailkatuetarako lizentziarik, ezta irekitzekorik ere". Horregatik, hasi dituzte Iruñeko Udalarekin eraikina "legeztatzeko" pausoak. Horrek esan nahi du eraikinak ez dituela betetzen irekita egoteko legeak eskatzen dituen baldintzak: besteak beste sute, lan segurtasunekoak eta iristeko erraztasunekoak.

Behin jarduera sailkatuetarako lizentzia lortuta, beharrezkoak diren lanak egingo dituzte legea betetzeko. "Kasu batzuetan egokitzapen hutsak izango dira, baina beste batzuetan eraberritzeko lan sakonak egin beharko dira. Artxiboko eraikina, adibidez, goitik behera aldatu behar da".

Baina jo dezagun eraikinera. Kaletik begiratuta Nafarroako Jauregiak izan dezakeen gauzarik deigarrienetako bat San Ignazio kaletik ikusten den lorategia da. Gaur egun duen itxura 1953an Victor Eusa Foru Diputazioko arkitektoak diseinatutakoa da. Urrunetik ez da ezer arraro nabaritzen, baina lorategiko zorua hondoratua dago, bereziki isurbidearen inguruan eta artxiboko eskaileren ondoan. "Iturriak ur asko galtzen du, eta lurra eraman du. Gainera, lur azpitik sartu dute zuntz optikoa. Horrek guzti horrek eragin du zorua hondoratzea", azaldu du Lopezek. "Duela sei bat urte iturria iragazgaitz bihurtzeko xafla batzuk jarri ziren, ur asko galtzen zuelako. Garai hartan esan ziguten bost urte baino ez zuela iraungo. Baina dirurik ez zegoenez, hori egin genuen".

Iriartek lorategiari buruzko pasadizo berezi bat azaldu du: "XX. mende hasieran Gernikako Arbolaren muskil bat landatu zuten. Ez dakigu noiz kenduko zuten, baina akaso 1953an, orduan aldatu baitzuten". Era berean, lorategiak hasieran izan zuen iturri borobila Baionan erosi zutela zehaztu du. Iriarteren arabera, lorategiaren itxura soilduz joan da aldaketa bakoitzarekin. Hala ere, berak gaur egungo itxura mantenduko luke. "Erreforma batzuk egin behar dira, baina irudi hau gustatzen zait".

Artxibo ohia

Jauregiko artxiboko eskaileren aurreko zoruak maila bat egin du behera. Bertatik artxiboko zorroten zaharkituak ikusten dira, eta inguruan sortu dituzten hezetasunak. "Buxatuta daude. Duela urte batzuk zulotxo batzuk egin genizkien zorrotenei ura askatu zezaten. Une zehatz baterako irtenbide ona da. Baina horrek ez du konpondu benetako arazoa. Zorrotenak goitik behera aldatu behar dira. Gaur egun daudenak 1980ko hamarkadakoak izango dira".

Nafarroako Jauregiko eraikinetatik artxibo zenak du egoerarik okerrena. "Artxibo Nagusia eraikin berrira eraman zutenean, hau hutsik gelditu zen, eta biltoki gisa erabiltzen da", azaldu du Lopezek. Bertan aurkitu daitezke, besteak beste, jauregiko Olentzeroa eta Nafarroako armarri ereinozduna duten aulkiak.

Iriartek azaldu du artxiboko irakurketa gela zena museo gisa prestatu zutela. Hori da eraikin osoan txukun dagoen gela bakarra. Kanpotik ikusten diren hezetasunen eragina barruan ere ikusten da. Hala nola azken solairuko geletako baten sabaia duela hiru urte erori zen.

Lopezek dio artxiboko hormak eta teilatuak direla konpondu beharreko lehenengo gauzak. "Kanpotik barrurako lanak egin behar dira. Lehenengo urak sartzeari utzi behar dio, eta gero, barrukoa atonduko dugu". Jatorrizko teilatua zinkarekin egin zuten, baina 1970eko hamarkadan uralitagatik aldatu zuten. "Garai hartan, materialik onena zela pentsatuko zuten. Baina ez da egokia, ura sartzen baita. Berriro ere atzera egin eta zinka jarri beharko dugu", adierazi du Iriartek.

Lopezen aburuz eraikineko gauzarik baliotsuena Jainkozko amodioa XVII. mendeko tapiza da. Hori ere eraberritzeko dago. "Apurtuta dago, eta pipiak ditu. Hainbat aldiz eskatu dugu aurrekontua konpontzeko, baina inoiz ez da egin". Artxiboko eskaileretako jatorrizko hormak berreskuratzearen alde dago Lopez, gaur egungoaren azpian dagoena. "Eraikina berritzean, jatorrizko margoa berreskuratu beharko litzateke. Bertan Nafarroako hiribildu guztietako armarriak baitaude".

Oraindik eraikinaren azterketarekin badaude ere, aurrera begirako helburuetako bat artxibo zenaren oin nagusian aritzen diren hainbat langile lekuz mugitzea dela azaldu du Eginoak. Oin nagusian aritzen diren langileak pilatuta daudela salatu du Iriartek. Behin langileak mugituta, aztertuko dute jauregitik kanpo dauden zenbat langile sar daitezkeen jauregian. Horrez gain, ekitaldi areto bat egitea ere aztertzen ari dira. Jauregiak ez baitu horrelako gelarik. Era berean, osoko bilkuren areto berri bat egiteko asmoa ere badute. "Gaur egun gobernua biltzen den gela ez dago prestatua horretarako. Areto zahar bat da, eta ez ditu beharrezko baliabideak. Gainera, oso gela iluna da", adierazi du Eginoak.

Oin nagusia

Jauregiko bizia oin nagusian dago. Bertan 300 bat lagunek lan egiten dute, eta gune batzuetan pixka bat pilatuta, gainera. Goiko solairuan Nafarroako SOS deietako egoitza zegoen; 2006an lekuz aldatu bazituzten ere, tokiak berdin jarraitzen du. Hala nola orduko afixak mantentzen dira.

Hala ere, goiko solairuko punturik harrigarriena San Ignazio kalera jotzen duten eskaileretako sabai-leihoari eusten dion egitura da. Egun jatorrizko egurrezko egitura mantentzen da. Hori bai, altzairuzko habeekin lagundua. Pipiek egurra nahiko janda dutelako. "Garai batean altzairuzko habeak jartzeko beharra izan zuten, baina egun ez dago hondoratzeko arriskurik. Hala ere, beharrezkoa da egurra garbitzea", azaldu du Lopezek.

Oin nagusia nahiko ondo dago. Hala ere, bada zer hobetu. Kasu askotan dekorazioa 1970eko hamarkadakoa ematen baitu. Jauregiko jatorrizko gelak oso altuak dira, bereziki beheko solairuan. Espazioa aprobetxatzeko asmoz, solairuarteak eraiki zituzten. Horren emaitza, oso baxua den lehen solairu bat sortzea izan zen. Gainera, solairu horretako bulego batzuek ez dute kalera jotzen duen leihorik. Beste batzuetan badute, baina leiho handi baten goiko zatiak dira. Hau da, beheko solairuan pertsiana ixten badute, goikoari ere ixten diote. Solairu horietan aire girotua 2010. urtean jarri zuten, eta eraikinaren energia kalifikazioa E da.

Nafarroako Jauregiak 160 urte ditu. Azken mende erdian egindako lanak erabat partzialak izan dira. "Planteamendu orokorra behar du eraikin honek. Ikuspegi bateratua", uste du Lopezek.

Iragana begien bistan
2016-04-012016-03-31Albisteak, Gizartea, Nafarroa

Iragana begien bistan

Maialen Belarra
Sartagudako istorioak historiaren parte dira. 1936an gerra itxurako mamuak belztu zuen herria; sartagudarrak sartagudarren aurka. Batzuk hiltzaileak, besteak hildakoak; bizilagunak nahiz odol berekoak. Guztira 86 gizon fusilatu zituzten...

Rotaflexaren prozesioa
2016-04-012016-03-31Albisteak, Gizartea, Ingurunea, Nafarroa

Rotaflexaren prozesioa

Edurne Elizondo

Aste Santua zen. 1996ko apirilaren 6a. 07:15 aldera. Desconstrucciones Itoiz enpresako zortzi langile eraikitzen ari ziren Itoizko urtegiko hormara hurbildu ziren. Lan jantzien azpian, Itoizko urtegiaren aurkako elastikoak zituzten. Helburu zehatzarekin joan ziren urtegira: porlana garraiatzeko sistemako kableak moztea. Horman, rotaflexak hartu zuen hitza, eta haren diskurtsoaren amaieran, helburua betetzea lortu zuten solidarioek: kableak moztu, eta sutan erori ziren. Urtegiko lanak bederatzi hilabetez geldiarazi zituzten.

Hogei urte beteko dira datorren astean, hilaren 6an, Itoitzekin Elkartasuna taldeko kideek kableak moztu zituztela. Hura izan zen solidarioen ekintzarik ikusgarriena, bai eta eraginkorrena ere. Ez bakarrik lanak hainbat hilabetez gelditzea lortu zutelako; Itoizko auzia Euskal Herriko mugetatik kanpo eraman zutelako ere bai. Bederatzi hilabeteko etenaldiaren ondotik, hala ere, obrek aurrera jarraitu zuten. 2004. urteko urtarrilaren 19an, urtegia betetzen hasi zirela ospatu zuen Nafarroako Gobernuak, Iruñeko Baluarten.

"Oso ekintza interesgarria izan zen, eta piztu zuen halako garra. Garai hartan, proiektua gelditzeko esperantza bazen. Izan zituen ondorio latzekin ere, ekintza positiboa izan zela uste dut. Onartu behar dugu haiek irabazi zutela, urtegia egin baitzuten, baina gure ahalegina eta gure lana hor daude". Horixe nabarmendu zuen Itoitzekin Elkartasuna taldeko kide Julio Villanuevak, 2013an, urtegiaren azpian gelditu diren herriak bota zituztela hamar urte bete zirenean.

Villanueva izan zen kableen mozketagatik espetxean sartu zituzten hiru solidarioetako bat. Iñaki Garia Koch izan zen kartzelan sartzen lehena, 2001. urtean. Ia lau urte eman zituen barruan. 2004ko martxoan, Ibai Ederra espetxeratu zuten, eta bi urte eta erdi pasatxo egon zen kartzelan. Villanueva, berriz, 2007ko abuztuan sartu zuten espetxean, eta urte bereko abenduan atera zuten.

Itoizko urtegiko kableak moztu zituzten Itoitzekin Elkartasuna taldeko zortzi kideek lau urte eta hamar hilabeteko espetxe zigorra jaso zuten, bahiketagatik, hainbat minutuz obrak zaintzen zegoen zinpeko guarda lotu zutelako. "Zorrotzak izan ginen, eta obretan inor ez zegoen momentuan joan ginen. Baina zinpekoa han zen, eta aitzakia hori baliatu zuten legez kanpoko atxiloketa egozteko", gogoratu zuen Villanuevak, 2013an egindako elkarrizketan.

Kazetariak lekuko

Solidarioekin batera, hainbat kazetari izan ziren 1996ko apirilaren 6ko ekintza haren lekuko. Tartean zen Egunkaria-ko Iruñeko delegazioko kide Ana Unanue. Kableen mozketaren hamargarren urteurrenean, goizalde hartakoak gogoratu zituen Unanuek BERRIA-n: "Eguna argitu aurretik lo kuluxka egiteko esan ziguten. Baina nik ezin nuen. Nerbioek jota nintzen, gaizki aterako zela pentsatuz. Baina oso azkar joan zen dena, eta garbi".

Zinpeko guarden haserrearen lekuko izan ziren kazetariak. Solidarioek lurrean botata jaso zuten jipoiarena ere bai. Ekintza amaituta, Guardia Zibilaren zain gelditu ziren Itoitzekin Elkartasuna taldeko kideak. Ez zuten ihes egiteko asmorik. Unanuek argi zuen ekintzaren irudiak suntsitu nahiko zituztela zinpekoek eta guardia zibilek. Ez zuten lortu, ordea. Argazkiak egin, eta berehala atera zituzten filmak handik taldeko hainbat kidek. Unanuek berak, bularretakoan bazituen bi film gordeta. Kableen mozketa gertatu eta gero, Egunkaria-ko Iruñeko egoitzako atea indarrez ireki, eta hankaz gora jarri zuten bulegoa. Ustez, argazki film haien bila. Ez ziren han gordeta, ordea.

Ekintza egin eta gero, kazetariek ordu eta erdi egin zuten Agoizko Guardia Zibilaren egoitzan. Anitzez ere denbora gehiago eman zuten han Itoitzekin Elkartasuna taldeko kideek. Nafarroako eta Espainiako gobernuak hasieratik saiatu ziren haien jarduera kriminalizatzen, solidarioek salatu zutenez. Langileen lanpostuen gaia baliatu zuten jendearen artean eztabaida pizteko.

Itoitzekin Elkartasuna taldeko kideek ere eztabaida piztea izan zuten helburu, eta Europan bira egin zuten, haien aurkako auziaren eta Itoizko urtegiaren berri zabaltzeko. Elkartasuna jaso zuten trukean, munduko hamaika txokotatik.

Ez zen nahikoa izan, ordea, proiektua behin betiko gelditzeko. Kableak moztu zituztenean, bazen urtegia legez kanpokoa zela erraten zuen sententzia. Betetzeko ezin ordain zitekeen bermea jarri zutela izan zen proiektua ez gelditzeko gakoa.

2003. urtean bota zituzten urtegiak egun azpian dituen herriak. Geroztik, zazpi herri pobreago da Nafarroa. Auzia, halere, ez da amaitu. Segurtasun arazoak ez dira desagertu. Galdutako herrien memoria ere ez.

Elkartasunaren ordua
2016-03-252016-03-23Albisteak, Gizartea, Nafarroa

Elkartasunaren ordua

Edurne Elizondo

Lotsa-lotsa eginda nago". Irune Lekaroz iruindarrak erran ditu hitzok, baina sentimendu hori herritar anitzengan nagusitu da, ikusita Europa nola hartzen ari den Siriatik eta gerra pairatzen ari diren bertze hainbat herritatik ihes egindakoak. "Ailegatzen zaizkigun irudiek guztiz lotsatzen eta tristetzen naute". Lekaroz Nafarroako Gobernuak osatutako zerrendan diren boluntarioetako bat da. Hainbat hizkuntza badaki, eta gela bat hutsik du etxean. "Lagundu nahi dut".

Are gehiago, orain. Ostiralean, Europako atea ixtea erabaki zuen Bruselak; kolpe batez, gainera. Gerratik ihes egindakoei babesa emateko legezko betebeharra du, baina bizkarra eman dio. Bai betebehar horri, bai eta Europara babes horren bila etorri diren migratzaileei ere. Bruselak Turkiarekin tratua egin du, eta Europara sartu nahi dutenei atea blokeatu die. Astelehenean, gobernuz kanpoko erakundeak kanporatzen hasi ziren Lesbos irlatik (Grezia); Europako Batasuna hasi da iheslariak Turkiara itzultzen.

"Hau da Europaren benetako aurpegia; baina ez da oraingo kontua. Ceutan eta Melillan ere gertatu zen; handik sartu nahi zuten migratzaileak bota zituen Espainiak, eta mozal legea erabili zuen legez kanpokoa zena legezko bilakatzeko; gauza bera egiten ari dira orain". Horixe salatu du Javier Indurainek. SOS Arrazakeria taldeko kidea da, bai eta Iruñea Harrera Hiria plataformakoa ere. Hainbat aldiz atera da karrikara azken egunotan, ehunka herritarrekin batera, migratzaileei "benetako Europaren" mezua helaraztera: "Ongi etorri!".

Irune Lazkozek ere karrikan salatu du azken egunotan Bruselaren eta Turkiaren arteko akordioa. Etsipena eragin dio hitzarmen horrek. Lagundu nahi eta zer egin ez jakiteak ere amorratzen duela onartu du. Duela astebete Nafarroako Gobernuko eta Gurutze Gorriko kideekin bilera egin zuten iheslariak laguntzeko izena eman dutenek. Ehun herritar baino gehiagok egin zuten bat. Proposamenak eskatu zizkieten gobernuko ordezkariek boluntarioei, eta batek baino gehiagok eskatu zien agintariei hegazkin bat bidal dezatela, Nafarroak hartuko dituen iheslarien bila. "Badakigu ez dela posible, baina etsita gaude, suminduta, haserre. Ezin dugu gertatzen ari dena onartu".

Nafarroako Gobernua 300 iheslari hartzeko prest agertu zen, joan den irailean. Oraingoz, hamasei baino ez dira ailegatu herrialdera, Gurutze Gorria erakundearen bitartez. Siriarrak dira, baina Ceuta eta Melillatik ailegatu dira Nafarroara. Egunotan hogei pertsonako bertze talde bat ailegatzekoa da, bi hiri horietatik ere.

300eko kupotik, bat ere ez

"Nafarroak hartu nahi zituen 300 horietatik, beraz, bakar bat ere ez da ailegatu", nabarmendu du Indurainek. Egoera antzekoa da bertze hamaika tokitan. Izan ere, iheslarien krisia hasi zenean, 159.000 hartzeko prest agertu zen Europako Batasuna. Denera, 1.000 ere ez ditu hartu. Nafarroan, gobernuak argi utzi du "arrazoi humanitarioak lehenetsi" behar direla, bertzelako arrazoien gainetik, baina iheslariak laguntzeko eta hartzeko eskumena Espainiako Gobernuarena dela.

Eskumenen eta arduren banatze horren erdian daude zerbait egin nahi duten herritar anitz. "Lagundu nahi dugu, baina ez digute uzten; ez dakigu nola egin". Horixe nabarmendu du Irantzu Ansorenak. Irurtzungoa da, baina Zizurren ari da iheslarientzako haur-eramaileak jasotzen, iheslariei bidaltzeko. "Donostiako bi emakumek jarri zuten egitasmoa martxan, eta bat egitea erabaki nuen. Haur anitz ikusten ditugu hedabideen bidez ailegatzen zaizkigun irudietan; besoetan eraman behar dituzte haien gurasoek. Haur-eramaileak bidaltzea da ahal dugun neurrian laguntzeko modua, erosoago eta seguruago mugi daitezen".

Martxoarekin batera hasi zen Ansorena haurrak eramateko motxilak eta antzekoak biltzen; hilaren amaieran Madrilera bidaliko ditu, eta handik eramanen dizkiete iheslariei. "Denera 40 inguru izanen ditut bidaltzeko".

Ansorenak bezala, elkartasuna azaltzeko moduak bilatu dituzte bertze herritar anitzek ere. Iheslariei ongi etorriak direla erran diete sare sozialetan zintzilikatu dituzten kartelen bidez, adibidez. Erakundeek ere bilatu dituzte keinuak egiteko bideak. Eguesibarko eta Zizur Nagusiko udalek, adibidez, Europako bandera kendu dute udaletxetik, azken egunotan. Nafarroako Parlamentuak ere bai. Iruñeko Udalak, berriz, adierazpena onartu zuen joan den astean, Bruselaren eta Turkiaren arteko akordioa gaitzetsi eta Europako mugak irekitzeko eskatzeko. Joan den irailetik, harrera hirien sareko partaide da Nafarroako hiriburua.

"Elkartasuna ongi dago, eta behar da. Baina haratago jotzeko beharra ere bada. Gorago egin behar dugu so; agintariek ez badute deus egiten, elkartasunak bakarrik ezin izanen du arazoa konpondu". Horixe uste du Unai Beroiz fotokazetariak. Turkian eta Grezian izan zen iaz, Dani Burgi eta Luis Carmona lankideekin. Beroiz ere karrikara atera da Turkiaren eta Bruselaren arteko akordioa salatzera. Argi du hobe dela akordio horrek lotuta duen diru saila bertze modu batera gastatzea: "Erabil dezatela, adibidez, gerra gelditzeko". Badaki ez dutela eginen. Eta badaki, halaber, ateak itxi dituen Europa ere badela milaka eta milaka pertsona horiek iheslari bilakatu dituzten gerren erantzule.

Beroizek argi utzi du: "Fotokazetariak gara, eta gure lana egitea da laguntzeko dugun modurik onena, gertatzen ari dena zabalduz, hitzaldiak emanez eta abar". Onartu du, hala ere, Lesbosen gisako toki batean zuzenean esku hartu eta lagundu bertze erremediorik ez dela.

Bizi izandako hainbat pasadizok bereziki ukitu eta hunkitu zuten Beroiz, azaldu duenez. "Gogoan dut, adibidez, ordenagailu eramangarriari helduta ailegatu zen gizona. Txalupatik jaitsi, eta lehortzen hasi zen. Gailu horretan bere bizitza osoa zegoela erran zigun, eta, batez ere, bere curriculuma. Ingeniaria zen".

Lesbosera ailegatu zen familia bat ere gogoan du Beroizek, bereziki, kideen eskuzabaltasunagatik. "Ez zuten deus, eta zuten apur hori eman nahi zizuten, lagundu izana eskertzeko". Beroizen eta lankideen autoan sartu ziren familiako haurrak berotzeko, erabat bustita ailegatu baitziren. "Alaba txikiak bere panpina eman zigun eskertzeko".

Arrazakeriaren arriskua

Javier Indurainek "benetako Europa" hori aipatu du, berriz ere; Grezian iheslariak lagundu dituzten bertako herritarren adibidea. Bertze aldean kokatu du lagundu nahi izan duten herritar horiei isunak jarri dizkien Europa. Ez du erabaki horrek harritu SOS Arrazakeria taldeko kidea: "Europak bere egin ditu eskuin muturreko alderdien programak". Kezkagarritzat jo du egoera hori, arrazakeriak gora egiteko testuingurua eman dezakeelako.

Nafarroan ere bai. Izan ere, iheslarien aurkako mezuak agertu dira hainbat tokitan. 2013an, herrialdean gertatu ziren 20 gorroto delituetatik 14 izan ziren arrazakeriagatik; 2014an, berriz, 24tik 13. Horren aurka egin zuten larunbatean, Iruñean. Arrazakeriaren aurkako eta migratzaile guztien aldeko mezua zabaldu zuten, karrikan, SOS Arrazakeriak, Amnesty Internationalek eta Paperak Denontzat elkarteak. "Gerrak, pobreziak edo klimaren aldaketak martxan jarritako migratzaile guztiei: ongi etorri!".

“Une historikoa da hau; ulertu behar dugu Europa betiko aldatzen ari dela”
2016-03-252016-03-23Albisteak, Gizartea, Nafarroa

“Une historikoa da hau; ulertu behar dugu Europa betiko aldatzen ari dela”

E. Elizondo

Iruñea Harrera Hiria plataformako kide da Txantreako Auzo Elkartea. Haren eskutik, hitza hartu zuen Dani Burgi fotokazetari iruindarrak, joan den astean, auzo horretako liburutegian. Lepo bete zuten aretoa haren azalpenak entzutera joan zirenek. Jakin-minez ziren. Turkian eta Grezian izan zen Burgi 2015 urte bukaeran; Alemaniaraino egin zuen bidaia iheslariekin. Hamaika galdera egin zizkioten entzuleek. Burgik ez du zalantzarik: "Argi izan behar dugu une historikoa dela oraingoa; ulertu behar dugu Europa betiko aldatzen ari dela. Gizarte oso bat ari da mugitzen", azaldu zien.

Burgik Turkian ikusitakoa nabarmendu zuen bere hitzaldian; Lesbosera jendez beteta ailegatzen ziren ontziak ateratzen ziren tokian gertatzen zena, alegia. Batetik, Izmir hiriko errealitatea jarri zuen Burgik mahai gainean: "Etorbide handi bat zegoen, iheslariz beteta; han mafiak ez ziren ezkutatzen; eta dendetan ere agerikoa zen errefuxiatuen kontura egiten zuten negozioa; plastikozko txalekoak eta antzekoak saltzen zituzten nonahi".

Bertzetik, iheslari horiek ontziratzeko unekoak azaldu zituen fotokazetari nafarrak. Asos izeneko herrixka batean izan ziren Burgi eta haren bi lankideak. "Izmir hiriko etorbidean ikusitako jendetza ez zen inon ageri; egunean, ordea, 70 ontzi ari ziren Lesbosera gurutzatzen; non zegoen jendea?". Basoan aurkitu zuten erantzuna. Han ezkutatzen ziren iheslariak, txalupan sartzeko unea ailegatu arte.

Une horretan gertatzen zenaren lekuko izan zen Burgi. "Beldurgarria zen; pertsona horiek 1.500 edo 2.000 dolar ordaintzen zuten 10 kilometro eskaseko bidaia egiteko, eta inolako segurtasunik ez zuten". Giza eskubideak etengabe urratzen zirela azaldu zuen Burgik: "Mafietako kideek plastikozko hodiekin kolpatzen zituzten. Labanak eta pistolak ere bazituzten".

Emakumeak eta haurrak jartzen zituzten ontzien erdian. Haien inguruan, berriz, gizonezkoak. "Tokia ahalik eta ongien aprobetxatzeko, bizkar-zorroa bota behar izaten zuten anitzetan. Hondartza ihes egin nahi zuten pertsona horien oroitzapenez beteta gelditzen zen. Zuten apurra, bota egin behar zuten".

Milaka hildako

Urduritasun handiko momentuak zirela erantsi zuen Burgik. "Ontzi bakoitzaren ardura zuen pertsonak ez zuen bidaia iheslariekin egiten; ontzian zirenen artean bat izendatzen zuten arduradun, eta hark gidatu behar izaten zuen ontzia, deus jakin gabe ere". Txalupen egoera ere kaskarra izaten da. Elementu horiek guztiek egiten dute 10 kilometro eskaseko bidaia hain arriskutsu. "2016. urtea hasi zenetik hilaren 15a bitarte 456 pertsona hil dira, gutxienez, Mediterraneo itsasoan; 2015ean 3.695 hil ziren". Iaz, hain zuzen, milioi bat pertsona sartu ziren Europan. Iheslarien kopurua, munduan, 60 milioira ailegatu da jada.

Errealitate horren aurrean, herritar guztiek duten ardura nabarmendu zuen Burgik bere hitzaldian. "Gizarte gisa erantzun bat eman behar diogu gertatzen ari denari". Kazetariak kezka agertu zuen iheslarien aurkako jarrerengatik. "Gorrotoaren diskurtsoak gora egin du, eta herritarrok ezin dugu horrelakorik onartu. Ez dago gure esku Siriako gerra gelditzeko boterea, adibidez, baina gure ardura da gerra hori geldi dezatela eskatzea; nire auzoan mezu hori zabaltzeko egin behar dut lan, eta, batez ere, iheslari horien larruan jartzeko ahalegina egin behar dugu". Turkian eta Grezian ikusitakoak gogora ekarri zituen: jendearen beldurra, txalupatik jaisterakoan laguntzen zituzten ezezagunei ematen zizkieten besarkadak... eta, batez ere, aurrera egiteko duten gogoa.

Hamabost labankada, bi tiro
2016-03-252016-03-23Albisteak, Gizartea, Nafarroa

Hamabost labankada, bi tiro

E. Elizondo
Isiltasuna da nagusi aretoan, Alexandra Andinok (Tegucigalpa, Honduras, 1980) hitz egiten duen bitartean. Entzuleen emozioa baino ez da sumatzen. Eta nabarmena da. Naturaltasunez kontatu du Hondurasko ekintzaile transexualak bere istorioa. ...