Belus beltzean jositako azal batek estaltzen du Gorka Beunza argazkilari eta musikariaren azken lana. Handpoke tatuaje teknikaren bidez egindako urrezko Pegaso batek ematen dio distira eta izena argazki liburuari: Pegasoenea. 2019tik 2021era, Beunzak eta zenbait lagunek haren amatxi Felicianaren etxea erabiltzea erabaki zuten. Juriko etxea du izena, eta Orbaizetan dago. Etxea bizitzaz, dantzaz eta musikaz bete nahi izan du Beunzak, eta istorio horiek liburuan jaso.
Amaren — Ana Beunzaren— familiaren iraganeko pasarteak eta lagunekin egindako bisitak uztartuz, egunerokoaz mintzo da Beunza. Liburua sortu baino lehen, Osaba izena izanen zuen telesail bat sortzeko asmoa zuen: «Familiaren historia berreskuratu nahi nuen, eta amaren neba oso aproposa iruditu zitzaidan. Handinahia, kontrabandista eta mafiosoa zen. Oso gaizki tratatu zuen familia». Pertsonaia hori garatzen ari zelarik, Orbaizetako etxeak su hartu zuen. Hori dela eta, telesaiaren ideia albo batera utzi, eta Instagram sarean etxea omentzeko publikazio bat egin zuen Beunzak: «Iraganak eta orainak elkar topo egin zuten automatikoki, eta liburuaren ideia atera zen». Egun Zaragozako (Espainia) familia batena da etxea.
Gorka Beunzaren ‘Pegasoenea’ liburuko argazkietako bat. GORKA BEUNZA
Gaztetatik inspirazio iturri izan da Orbaizetako etxea Beunzarentzat. Gainera, lagunekin sortzeko leku bihurtu da, «modu naturalean». Horregatik, bertan egindako argazkiak, oro har, egunerokoan egiten dituen irudiak dira: «Ia gehienetan, lapurtutako argazkiak dira. Behatzea gustuko dut, eta batez ere inguruko jendeari egiten dizkiot, pudore gutxiago ematen didalako». Askotan, kalean doanean irudi «zoragarriak» ikusten ditu, baina gehiago kostatzen zaio ezezagunei argazkiak egitea: «Norbaiti aldez aurretik esaten badiozu argazki bat egingo diozula, magia galtzen da». Horregatik, esan du aukera bat izan daitekeela abisatu gabe egin eta gero galdetzea: «Lotsa ahaztu, eta zure asmoa zerbait ederra egitea eta pertsona horrekin partekatzea bada, ziurrenik nabarituko du eta ez du trabarik jarriko. Halere, niri kostatzen zait».
Musika, dantza eta beste arte diziplina batzuk agertzen dira maiz liburuan. Horrez gain, indarkeria polizialaz eta kontrabandoaz mintzo da: «Oso presente egon da familian, eta asko markatu du». Hitzaz eta irudiaz baliatu da etxean eta familian gertatutako istorioak biltzeko. Ama izan da familiako istorioen informazio iturri nagusia: «Nire ama, beste etxe askotan gertatzen den bezala, familiako informazioaren zaindaria izan da. Zortea izan dut kalitatezko argazkiak gorde zituelako».
Natura hilen erritmoan
Hamabost kapituluz eta 103 argazkiz osatuta dago liburua, eta irudien artean, fruten natura hilak daude. Beunzak azaldu duenez, liburuaren «erritmoa» eta «estetika» markatzen dute: «Atal bakoitzaren kolore paletarekin lotura kromatikoa dute natura hilek». Kontatu du argazkiak «naturalak» edo «bat-batekoak» izan direla eta bere lan ibilbideari eragin diotela.
«Nire ama, beste etxe askotan gertatzen den bezala, familiako informazioaren zaindaria izan da»
GORKA BEUNZA Argazkilaria eta musikaria
Horrez gain, liburuko irudietako batetik abiatzen da izenburua: «Urteekin, sukaldeko margoa arrakalatuz joan zen, eta tximista batek zeharkatutako zaldi bat sortu zen paretan. Miriamek [lagun batek] ikusi zuen hori, eta Pegasoenea izena jarri zion etxeari». Beunzaren ustez, beste gauza askoren artean laguntasunarekin, naturarekin eta gertakari tragikoekin lotura «zuzena» du horrek: «Iragana agian gogorragoa da, eta tragedia gehiago dago. Halere, momentu batzuk daude zeinetan artaburuak aletu ostean, gitarra atera, eta dantzan hasten ziren. Guk ez genituen aletzen, baina jaten eta dantzatzen genuen».
Liburua bere horretan «esperientzia oso bat» izatea nahi du Beunzak. Horregatik, «asko» zaindu ditu azala, maketazioa, argazkien arteko oreka eta edukiaren aukeraketa. Orrialdeen testura ere hartu du kontuan, eta amaieran QR kode batzuk gehitu ditu. Beste leku batzuetara bidaiatzeko ateak direla dio: «Horren bidez garai bateko gauzak eta gauza modernoak gurutzatzen dira. Sakelakoa erabili nahi ez duenak ez ditu zertan ate horiek ireki».