Hamabi fundaziotik lau baino ez ditu mantenduko Nafarroako Gobernuak; gainontzeko zortziak itxi egingo ditu. Honako hauek galduko dira: NIABZ, INAAC, Energia Berriztagarrien Elkartea, Bikaintasunarena, Itoizko ubidearena, Esako fundazioarena, Erronkar...
Paris 365 elkarteari lau etxebizitza utzi dizkio Nasuvinsak
Nasuvinsa enpresa publikoak eta Gizakia Herritar-Paris 365 elkarteak hamar urteko elkarlanerako hitzarmena sinatu dute. Horren bidez, Nasuvinsak lau etxebizitza utziko dizkio elkarteari: bi alokatuta, eta beste biak doan. Bizitzeko tokirik ez duten fa...
Merkatu sozialak elkartzeko plataforma sortu dute
Merkatu sozialen elkartea eratu dute bidezko merkataritzaren alde lanean dabiltzan hainbat eragilek. Besteak beste, hauek:?REAS, Som Energia, Ekologistak Martxan, Coop57, Fiare eta Diagonal egunkaria. Partaideen esanetan, egun martxan dauden azoka soz...
“Unibertsitate herrikoiaren campusa auzoa bera da”
Krisi ekonomikoak auzoan zer ondorio sortzen zituen jakiteko, Sanduzelaiko (Iruñea) Herri Ekimenak diagnostiko bat jarri zuen martxan 2012an. Diagnostiko horrek auzoak zituen gabeziak azaleratu zituen: langabezia tasa handia eta zerbitzu publiko gero eta okerragoak. Hori ikusirik, hainbat auzokidek krisiaren erantzuleei izen-abizenak jarri nahi izan zizkieten. Baina, horrekin batera, erantzun positiboak ere sortu nahi zituzten, alternatibak. Horrela eratu zuten Sanduzelaiko Unibertsitate Herrikoia. Bertako kide dira Amaia Barrena (Iruñea, 1988) eta Joseba Arbaiza (Bilbo, 1981). Iazko ekainean martxan jarri zuten, eta oraindik bidea egiten ari dira, baina oinarriak argi dituzte. "Berdintasunean eta elkartasunean oinarritutako formazio kritikoa sustatu nahi dugu", dio Arbaizak.
Zer da unibertsitate herrikoia? Nola ulertzen duzue kontzeptu hori?
JOSEBA ARBAIZA: Ez dugu ezer asmatu. Azken mendeetan, une zehatzetan herri ekinbideak horrelako hainbat proiektu sortu ditu. Auzoan hainbat gabezia ikusi genuen, eta erantzuteko asmoz sortu genuen unibertsitate herrikoia. Horren bitartez, berdintasunean eta elkartasunean oinarritutako formazio kritikoa sustatu nahi dugu. Betiere modu horizontalean. Hau da, denok badakigu zerbait, eta hori baliatu nahi dugu elkarrengandik ikasteko. Era horretan, auzotarren arteko kohesioa lortu nahi dugu.
Unibertsitatea espazio fisiko batera mugatzen da?
AMAIA BARRENA: Hasieratik esan genuen, unibertsitate herrikoia denez, auzoak berak izan behar zuela erreferentzia nagusia. Beraz, unibertsitate herrikoiaren campusa auzoa bera da. Karrikagunean dokumentazio zentroa dago. Baina erabiltzen ditugu, besteak beste, Civivox, auzo elkartea eta, eguraldi ona eginez gero, kalea bera ere bai.
J. A.: Askotan, unibertsitate hitza lau hormarekin, eraikin txukun batekin eta ezagutzak modu hierarkikoan ematearekin erlazionatzen da. Zenbait ariketa egin genituen unibertsitatea definitzeko, edo berriro definitzeko. Orduan, ondorio batzuetara heldu ginen. Gure helburua ez da tituluak ematea, edo ehuneko ehunean egia diren gauzak esatea. Nik elkargune modura ikusten dut. Elkargune hori erreka parean, plazan edo kale erdian egon daiteke.
Zer ekinbide eraman dituzue aurrera?
A. B.: Nik bi atal ikusten ditut. Alde batetik, unibertsitate herrikoia aurrera eramateko astero biltzen den taldea. Eta, beste alde batetik, ekintzak proposatzen dituen kanpoko jendea. Guk hainbat ekintza prestatu ditugu. Baina gero, kanpoko jendea etor daiteke eta gauzak proposatu ahal ditu. Adibidez, baten bat etor daiteke eta esan: "Nik software askearen inguruko zerbait antolatu nahi dut". Horrelako proposamenek ere tokia dute unibertsitatean.
J. A.: Lau ildo nagusi ezarri genituen. Lehena, Sanduzelaiko auzoan gaudenez, auzoko historia berreskuratu nahi dugu. Baina ez liburuetan agertzen dena. Auzoko kolektiboek historia nola bizi duten jakin nahi dugu. Horregatik, bertako historia bilduko duen dokumentazio zentroa egiten ari gara, kolektiboen kartel, idazki eta abarrekin. Nafarroa etorbideko biribilguneko pasabidea lortzeko egin zituzten barrikadetatik hasi, eta Karrikagunea lortzeko eman den prozesura arte.
Bigarrena iritzi politikoaren ingurukoa da. Arlo anitz jorratzen ditugu, hala nola ekonomia, eskubideen urraketa eta internazionalismoa. Gure egunerokoan gertatzen diren gauzei buruzko iritzi politiko kritikoa sortzeko foro antzekoa egin nahi dugu. Oraingoz, memoria historikoa, Nafarroako langile mugimenduaren historia eta Siriako gerra landu ditugu. Orain, Nafarroako Erresumari buruzko ikastaroa antolatzen ari gara.
Hurrengoa euskara eta euskal kultura da. Inguru erdaldunean bizi gara. Baina badaude pertsona euskaldunak, eta guk horien arteko zubi lana egin nahi dugu. Bestalde, irakurle txokoa ere sortu dugu.
Laugarren ildoa gremioena da. Auzoan langabezia tasa handia dago. Langabeek gero eta arazo gehiago dituzte birziklapen ikastaroetan parte hartzeko. Horregatik, formazioa eskaintzen duten auzoko hainbat elkarterekin elkarlanean aritu nahi dugu; langabeei formatzeko aukera eman nahi diegu.
Zein izan da auzoaren erantzuna? Jendeak parte hartzen du?
A. B.: Astearteko bileretan sei edo zazpi pertsona batzen gara. Gero badugu hurbileko jendea, laguntzeko prest dagoena. Azkenik, antolatutako ekintzetara hurbiltzen den jendea dago. Horietan sorpresa hartu dut. Antolatu ditugun azkenetan ez nuen inor ezagutzen. Hori seinale ona da.
J. A.: Garapena ikusi dugu publikoaren aldetik. Hasieran, lagun batzuk etortzen ziren, baina hurrengoan beste pertsona batzuk, eta, azkenean, denak batera. Langile mugimenduaren historia jardunaldietan, adibidez, 18 eta 70 urte arteko jendea zegoen. Oso argazki polita izan zen hura.
Erreferentziarik izan duzue unibertsitatea sortzeko garaian?
J.A.: Orain dela hamarkada batzuk Donibane auzoan horrelako esperientzia bat egon zen. Eurekin hitz egin dugu. Badakigu Barañainen eta Berriozarren antzeko proiektuak daudela ere, ateneoak. Baina erreferentzia nagusia Bilboko Errekalde auzoko unibertsitate herrikoia da, oihartzun handiena izan zuelako eta denboran gehien iraun zuelako.
Iruñeko Alde Zaharreko merkatu sozialean muntatutako postuak.
Nahi duen edonork eman dezake izena postua muntatzeko, betiere azokaren balioekin bat eginda funtzionatzen badu. Parte hartzeko, antolatzaileekin jarri behar du harremanetan, azoka egunean.
ESPAINIAKO BANDERA JARRI DUTE
Espainiako bandera dago Baztango udaletxean (Elizondo) hilaren 12az geroztik, Nafarroako Justizia Auzitegi Gorenak ikurra jartzera derrigortu ostean. Bildu eta Baztango Ezkerra alderdiek "giroa asaldatzeko probokazioa" dela salatu dute. Haien ustez, "...
“Betiko dieta egingo bagenu, askoz hobeto egongo ginateke”
"Oro har, Nafarroan badakigu zer jan behar den. Gero bakoitzak zer egiten duen beste gauza bat da", dio Izaskun Berasategi dietalari eta nutrizionistak (Iruñea, 1986). Bizimodu bizkorrak eguneroko elikaduran eragin handia izan duela uste du. Horrez gain, esan du "horren osasuntsuak ez diren hainbat elikadura ohiturak" gero eta indar handiagoa dutela Euskal Herrian. "Betiko dieta egingo bagenu, askoz hobeto egongo ginateke". Hala ere, egoera beste toki batzuetan bezain larria ez dela deritzo. Dietalari eta Nutrizionista ikasketak egin zituen Gasteizen. Ondoren, Iruñera itzuli eta Nafarroako Unibertsitatean Nutrizioa eta Metabolismoa masterra egin zuen. Horrez gain, Elikadura, Fisiologia eta Nutrizioan doktorea da ekainetik. Urrian ireki zuen kontsulta, Iruñeko Iturrama auzoan.
"Nire lehenbiziko lana jendeari nola jaten den erakustea da", azaldu du Berasategik. Batez ere, pisua galdu nahi duen jendea joaten da kontsultara, baina baita pisua irabazi nahi dutenak ere. Horrez gain, gaixotasunak dituzten pertsonek ere jotzen dute dietalariarengana, euren egoerara egokitutako dietak hartzeko. "Gaixotasunen batek jota datorren jendea ereduak jasotzeko eta hainbat galdera egiteko etortzen da. Baina garrantzitsua erakustea da. Niri ez zait gustatzen dietaz hitz egitea. Badirudi denbora tarte baterako baino ez direla. Baina ondo jateak betiko beharko luke". Gehienbat, 50 urtetik gorako emakumeak joaten zaizkio kontsultara. Gazteagoak ere bai, baina emakumeak dira gehienak. Harengana jotzen duten askok lehenago beste dieta batzuk egin dituzte.
Berasategik oso argi izan du beti zein lanbide aukeratuko zuen. "Uste dut 15 urterekin banekiela elikadurarekin lotutako ikasketak egin nahi nituela; hori gustatzen zitzaidan. Ez nuen besterik gabe aukeratu". Oso argi zuen dena, baina ez daki nondik datorkion elikadurarekiko interes hori. "Ez dut inguruan elikadurarekin edo osasun arloarekin harremanik izan duen inor. Akaso jatea asko gustatzen zaidalako aukeratu nuen", esan du barrez.
Beraz, unibertsitateko ikasketak egiteko garaia heldu zitzaionean, Gasteizera joan zen, Dietalari eta Nutrizionista ikasketak egitera. Hiru urteko diplomatura da. Hori gainditu, eta ikasten jarraitu nahi zuen. Gasteizen Elikagaien Teknologia masterra egiteko aukera dago. Baina Berasategik ez zuen hortik jo nahi. Haren aburuz, hori ez dago dietetikarekin erabat lotua. Horregatik, Iruñera itzuli, eta Nafarroako Unibertsitatean masterra eta doktore tesia egin zituen. Hala ere, lanean etengabe ikasten jarraitzen duela uste du. "Psikologiarekin lotuta dauden ikasketak garrantzitsuak dira osasun arloan lan egiten dugunontzat. Jendearekin lan egiten denean, psikologiak berebiziko inportantzia dauka".
Dietalari eta nutrizionistek ez dute txokorik osasun arlo publikoan. Hori dela eta, kontsulta pribatuetan baino ezin dute lan egin. "Saiatzen ari gara lekua egiten. Baina, orain arte, medikuek egin dute gure lana. Beraz, euren zeregina dela uste dute, eta horri eutsi nahi diote", azaldu du Berasategik. Goizetan ez du jende asko artatzen; beraz, dietak prestatu eta informazioa biltzen du. Arratsaldeetan, jende gehiago joaten da Berasategirenera. "Lehen kontsulta ordubete edo ordu eta erdikoa egiten dut. Hortik aurrera, bi astean behin, hogei minutu edo ordu erdiko azterketak egiten ditut". Aurreneko kontsultan helburua finkatzen dute, eta lortu arte, bi astetan behin hartzen ditu pazienteak. "Badaude batzuk astero pasatu nahi dutenak kontsultatik, kontrolatuagoak egoteko". Urrian hasi zen lanean, baina hasieran ez zituen paziente asko. "Urtarriletik aurrera hasi da jende gehiago etortzen".
Euskal Herrian haragi asko jaten da. Berasategik gutxiago jateko aholkua egiten du. "Badirudi proteinak jan behar direla etengabe, eta horretarako haragia egunero hartu behar dela. Baina lekaleek eta zerealek ere proteinak dituzte. Gainera, horiek ez dituzte haragiak dituzten gantzak". Otordu kopuruarekin ere gatazkak izan ohi dira. Berasategik bost otordu gomendatzen ditu. "Hiru orduan behin jan behar da, gero bazkarira gose handiarekin ez joateko. Bestela, pila bat jaten da, eta hori da kalte egiten duena". Hala ere, bizi-ereduaren aldaketak izan dira elikadura gehien baldintzatu dutenak. "Lehen, emakumea etxean egoten zen bazkaria eta afaria prestatzen. Gaur egun ez da hori gertatzen. Baina etxera heldu eta afaria prest egotea nahi dugu. Ondorioz, askotan bizkor prestatzen diren jakiak hartzen ditugu". Berasategik ez du ezer debekatzen; une zehatz batzuetan izan ezik, denetarik jateko gomendioa egiten du. Gainera, dieta on baten gakoa ohituran dagoela azpimarratu du: "Urtaroko eta tokian tokiko elikagaiak kontsumitu behar dira. Denetarik jan behar da, kolore guztietatik. Barazkiak, frutak, haragi gutxi eta arrain gehiago. Horrekin batera, kirola egitea ere gomendatzen dut ".
Ez dut zure beharra izan nahi
Faltan botatzen zaitut. Ukatuz gero gezurretan ariko nintzateke. Ez dut ukatuko. Ez dut gordeko. Zure falta sumatzen dut, pasatzen den egun bakoitzeko handiagoa. Zer moduz zauden jakin nahiko nuke, ni gabe ongi ote zauden. Zuk ere faltan botatzen al nauzu? Zugan pentsatzean zure argitasuna, zure distira datorkit burura. Zein gustura egoten ginen kontu kontari, baita ordu txikitan ere. Talde bikaina osatzen genuen.
Nire sekreturik ilunenak zenekizkien, nire pozik handienak. Elkarrekin bizi izan ditugu guztiak, nik zurekin eta zuk nirekin. Gogoratzen iaz zein larri egon zinen? Susto galanta eman zenigun. Horrelakoak ere egiten zenituen tarteka, baina badakit nik zaintzeko egiten zenuela. Zuri jaramon gehiago egiteko, mainak jasotzeko. Erraz ulertzen nuen bidali gabeko mezua, eskatu gabeko muxua bailitzan.
Harreman polita izanagatik, ezin genuen horrela segi. Azkenaldian denbora asko ematen genuen elkarrekin. Gehiegi. Nire lagunek behin eta berriz erraten zidaten, noizbehinka baita gurasoek ere. Baina nik kasurik ez. Inbidia zela erran nizun behin, akordatzen? Edozeinek ez du guk genuen harremana lortuko. Bi ginen, baina bakarra bilakatu ginen. Zoragarria izatera iritsi zen. Nire inguruak ez zuen iritzi berdina, ordea. "Utz ezazu behingoz, ez dizu onik egiten"; "gu gara zure lagunak, ez bera"; … zenbat aldiz entzun ote ditudan horrelakoak. Azkenaldian gero eta gehiago. Arrazoi zutela uste dut.
Askotan bertze norbaitekin bazkaltzen egonda ere, ez nuen haren konpainia baloratzen. Bakarrik nengoela iruditzen zitzaidan: "Maialen, entzun duzu erran dizudana?". Ez, ez nion entzun; ez nuen ezer entzuten halakoetan. Zugan izaten nuen burua. Ez nuen zu bakarrik sentitzerik nahi, ez nuen jeloskor jartzerik nahi. Gainera, zugana itzuli eta ez zinen isilik geratzen zen horietakoa.
Badakit gogorra dela, zaila. Niretzat ere hala da, ez pentsa. Baina uste dut dependentzia hau desagertu beharko litzatekeela. Desagertu behar dela. Ezin naiz zure menpe bizi. Ezin ditut planak zure arabera egin. Zu nekatua zaudelako ezin naiz beti etxera joan, deskantsatzera. Denbora hartzea erabaki dut. Denbora elkarrentzat, elkarrekin egon gabe. Lagun batek aholkatu zidan, eta jaramon egin diot. Orain ulertzen ez baduzu ere, badakit gerora bertze ikuspuntu bat izanen duzula. Agian eskertu ere eginen didazu.
Duela pare bat aste hartu nuen erabakia, ez pentsa momentuko beroaldia denik. Klase-kide batzuk kanpora joan ginen asteburu pasa, eta orduan konturatu nintzen ezin nuela horrela jarraitu. Ea zu non zeunden zen nire kezka nagusia, ea zerbait erran nahiko zenidan.
Mugikor maitea, seguruenik ezingo naiz zu gabe bizi, baina proba egin nahi dut. Zurekin bizi behar badut ere, behintzat ez dut zure beharra sentitu nahi. Horregatik gorde zintudan kutxa barruan duela pare bat egun. Ez haserretu, mesedez. Hori da onena biontzat. Prest nagoenean zabalduko dut kutxa berriro ere. Bitartean, ongi izan, ene bihotzeko mugikor maite!
Merkatu sozialen plazak
Egunero saltoki handietara baldin bagoaz, jendarte eredu jakin bat babesten ari gara. Ekoizle txikien produktuak erosten baditugu, berriz, beste bat". Zorrotz mintzo da Carlos Rey, Iruñeko Txantrea auzoko azokaren antolatzailea. Argi dauka zer den bultzatu beharrekoa: tokian tokiko produktuen azokak zabaltzea; "alternatibak" sortzea ekonomia neoliberalaren ekoizpen eta kontsumo ereduen aurrean. Horregatik, Merkatu Soziala abiatu zuen Txantrean, Txantrea Bizi eragileko gainontzeko kideekin elkarlanean: batetik, bertako nekazari eta eskulangileek euren produktuak saltzeko; bestetik, trukearen bidez herritarrek behar ez dituzten gauzak aldatzeko.
Hala, hilabetean behin Txantreako Arriurdineta plaza saltoki txikiz bete, eta bitartekaririk gabeko merkataritzaren lekuko bihurtzen da. Iruñeko Alde Zaharreko bizilagunek merkatuaren arrakasta ikusi, eta antzeko bat abiarazi dute euren auzoan, hilabetean behin, Baratxurien plazan, elkartasuna eta ekologia oinarri.
Gaztagileak, eskulangileak, nekazariak, eztigileak... orotariko ekoizle txikiak topa daitezke postuetan. Baina ez horiek bakarrik: baita etxean baloi bat sobran eduki eta trukatzeko asmoz bertara joaten diren herritarrak ere, liburuak aldatu nahi dituztenak... Finean, trukearen bitartez behar ez dutena nahi dutenarekin aldatzeko tokiak baitira.
"Elkar laguntzeko guneak". Horrela izendatu ditu azokak Nor Rodriguez Iruñeko Alde Zaharreko merkatuaren antolatzaileak: "Aukera ematen digute orain arte zein eredu produktibo daukagun aztertu eta nola alda daitekeen aztertzeko". Nori erosten diogun da kontsumo ohitura bidegabeen erroa. "Nik zer edo zer behar badut, eta merkeena erosten badut, denon kalterako da", kritikatu du irmoki.
Dioenez, sistema kapitalistak ezberdintasun ekonomikoak sortzen ditu biztanleen artean; horregatik, hurkoaren zaintzan oinarritutako merkataritza behar da. Hark ez du zalantzarik zeini erosi behar zaion: "Tokian tokiko ekoizle txikien postuetan egin behar dira enkarguak". Izan ere, "kapitalismo bortitzari" kontra egiteko era dela deritzo.
Bide beretik jo du Reyek: azokek harreman ekonomikoak gizartearen mesedetara egotea bultzatzen dutela dio. Haren aburuz, baliabideak "lau kapitalistaren eskuetan" egon beharrean "herritarren eskuetara" pasatzen dira. Krisialdi ekonomikoetan, gisa horretako egitasmoak "besoak zabalik" hartzen dituzte auzokideek, bultzatzaileen irudiko. Ekonomia "pattal" dagoen garaiotan, elkartasunean oinarritutako ekinaldiek babes handiagoa lortzen dutela iruditzen zaie. Reyek dio "aukera bat" dela krisia azoka soziala bezalako "gizarte egitasmoek" aurrera egiteko. "Txiroen eta aberatsen arteko aldea handitzen ari da, eta pertsonak ardatz dituzten proiektuek erakusten dute posible dela gauzak beste forma batean egitea". Rodriguezek dio orain arte ezarritako kontsumo ereduei "erantzuteko" tresna dela.
'Txanpon' dirua oinarri
Bestelako merkataritza batek bestelako tresna bat behar zuen salerosketak posible egiteko. Horregatik, azokan baino balioko ez duen dirua sortu dute Txantrean: txanpon izeneko dibisa. Euroa "mugimendu espekulatzaileekin" loturik ikusten dute, banku zentralek "monopolizatuta". Txanpon dibisa, berriz, herritarren burutapena izan da: tokiko transakzioak hauspotzeko "erreminta". Dirua, beraz, ez da helburua, bitartekoa baizik.
Iruñeko Alde Zaharrekoak, asmakizunaren berri izan, eta euren azokan ere erabiltzen hasi dira. Orain, bi feriatan dago eskura. Xedea: herritarrek herrian bertan kontsumitzea. Funtzionamendua erraza da: azokara joan eta euro bakoitzaren truk, txanpon bat ematen dute. Hori erabiltzen da gero. "Diru sistema soziala" dela esaten du Reyek, "gizarte ehuna" indartu egiten duelako, aurpegiz aurpegiko harremanak areagotuz. Herrian bertan kontsumitzeko gonbita zabaltzen du.
Feriak ez ditu soilik produktuen harremanak ahalbidetzen: bizi-ereduak aldatzeko aukera zabalagoa ematen du. Esparru guztietan "pixkanaka-pixkanaka" aldaketa egiteko parada ematen du, Rodriguezen aburuz. Izan ere, informazio gune bana prestatzen dute Iruñerriko bi azokatan. Banka etikoaren erakusmahaia jartzen dute, energia berriztagarriena eta denboraren bankuarena, besteak beste. "Proiektu sozialak ezagutzera ematen ditugu, aldaketaren alde hondar alea jarri duten esperientziak plazaratzeko gunea prestatzen baitugu", ziurtatu du Reyek, egindako lanarekin harro.
Aurrerantzean merkatu sozialekin jarraituko dutela argi dute bi auzotan. Egun hilean behin baino egiten ez badute ere, amets egiten dute etorkizunean gehiagotan muntatzearekin. Reyek ez du zalantzarik: "Hau da alternatiba onena beste modu batean bizi nahi dugun pertsonentzat".